Vaak zitten wij (Patrick en Selma) op de motor. Hij brengt ons naar het werk, laat ons genieten van natuur en cultuur in de verschillende landen. We blijven met onze ritten dicht bij huis, maar ook verre landen doorkruisen we op die manier. We komen zo direct in contact met de mensen en hun cultuur in verschillende landen. Door dit blog laat ik jullie meegenieten van onze reizen.
31 mei 2015
Van Sucre naar Villa Serrano
29 mei 2015
Eentonig maar nog maar één dagje
Vanmorgen om zeven uur ben ik eindelijk van het zuurstof gegaan, na een hele lange nacht. Die vervelende dokter kwam om de zoveel tijd langs voor controle. De volgende ochtend zou mijn bloed ook weer getest worden. Mijn aderen zijn alleen moeilijk te vinden dus dat gingen ze ook nog effe testen.. Dus van slapen is weinig gekomen. Nu dus rustig aan doen en af en toe wat rond lopen. Vanmiddag is de dokter geweest en het infuus mocht eruit. Uiteindelijk krijg ik toch nog wat medicijnen maar dan in pil vorm. Inmiddels een aantal controles gehad, mijn zuurstof niveau blijft goed en mijn hart ritme is ook nog goed. Inmiddels mijn dagelijkse ijsje ook weer op, wat wordt er toch goed voor mij gezorgd. En als verrassing hadden ze vanavond een hamburger met patat voor me meegenomen. Meneer de dokter zei er niks van.... Verder was ook vanavond nog alles oké. Zo lekker slapen en morgen lekker weer onderweg..........
En nog maar één
Vanmorgen begon de dag zoals altijd met een bezoek van de dokter, hij was nog steeds tevreden. Ik mag zelfs weer wat gaan rond lopen. Ben ik naar de stoel verhuisd worden ze helemaal gek omdat ik geen zuurstof meer neem. Ja wat willen ze nou? dat ik heel de fles op mijn rug meeneem!? Maar de dokter heeft de fles verplaatst en nu ben ik veroordeeld tot de stoel. Enige tijd later was het weer tijd voor een shotje medicijnen dus moest ik weer terug naar mijn bed. Pat heeft de fles, om de zuster te ontzien, maar weer bij het bed gezet. De lunch was dit keer inclusief behangplaksel als toetje...... Dat was echt niet te eten. Na de lunch kwam de dokter weer gezellig langs. Maarten heeft een deal gemaakt: morgen zonder zuurstof, dan komt hij zaterdag ochtend om 8 uur langs en als het dan goed gaat mag ik weg. Nou hopen dat het zo goed blijft gaan. Pat en Maarten waren net weg om te lunchen en er moest zowaar weer ergens in het dorp medicijnen gehaald worden. Via de sms maar gevraagd of Maarten nog even mee terug kwam om een rondje te lopen/ rijden. Inmiddels zitten de medicijnen weer in mijn lichaam. Kijken wat er verder nog ingenomen of degelijke moet worden. Het lijkt af en toe net of iedere arts zijn eigen ideeën heeft.
En toen was er paniek, die ene buitenlander had geen zuurstof meer. Een andere dokter en conciërge erbij gehaald, ja, die fles was toch echt leeg. Dus heb ik 15 minuten met een onderdeel in mijn hand gezeten toen ze in verweggistan een nieuwe fles gingen halen. Nou volgens mij kan ik best zonder die extra zuurstof!?! Maar ze hebben nog een flesje op de kop kunnen tikken. Aan het geluid te horen, kwam die net uit de vrachtwagen!?!
Toen Pat terug kwam van het eten, had hij nog een ijsje voor me bij zich en een chocolade cakeje. Het cakeje is alleen wat lastig eten, heel mijn bed onder de kruimels.
28 mei 2015
Nog maar een dagje ziekenhuis
26 mei 2015
Another day in het ziekenhuis
Maarten is aan het kijken hoe de route omgelegd kan worden, er zijn nog meer mooie plekken in Bolivia. Helaas voor ons alleen geen mijn en zoutvlakte want die liggen beide hoger dan Sucre.
Rond een uur of vier nog een lekkere coca thee met droge kaakjes. Maar nog steeds de echte coca blaadjes thee niet geprobeerd. Helaas voor mij gisteren avond een terugval, waarschijnlijk een allergische reactie op een medicijn. Daarna in een sneltreinvaart nog onderzoeken gehad. Pat en Maarten zijn midden in de nacht nog medicijnen gaan halen. Even balen, hopen dat het vanaf nu beter gaat.
En toen liep alles anders
Zo kijk je vanmorgen nog uit naar een halve dag vrij te besteden in Sucre, zo lig je een paar uur later in het ziekenhuis. Vannacht had ik al wat minder geslapen en eigenlijk was ik al vanaf dag twee kortademig. Dit wijde ik echter aan de spanning van de reis, in de ochtend ging het vaak slecht en daarna werd het dan beter. Vanmorgen wilde het helemaal niet. Na raad gevraagd te hebben via de vakantiedokter app van de ziektekostenverzekering, toch maar een arts geraadpleegt. Na betaling van 40 bolivianos mochten we naar de arts. De conclusie was dat het zuurstof gehalte in mijn bloed veel te laag was. Dus binnen no time lag ik aan het zuurstof. Verder nog wat bloed afgenomen en een longfoto gemaakt. Er zit wel wat vocht achter mijn longen maar dat moet er met medicijnen uit gaan. De kuur bestaat uit een cocktail van antibiotica, plas medicijn, zuurstof en vocht. Hopelijk gaat het dan snel beter. Van 1 van die medicijnen wordt je ook nog misselijk, gezellig. Patrick maar even weggestuurd om wat te gaan eten, dit had hij tussen de middag ook niet gedaan. De tour moeten we gaan aanpassen en het zal blijken wat het gaat worden. Maar hoogteziekte krijgen op 1500 meter is hoogst uitzonderlijk volgens de verhalen maar het kan dus wel! Inmiddels is de dokter weer langs geweest en de getallen laten vooruitgang zien. Morgen om zeven uur staat hij weer aan mijn bed...
24 mei 2015
Van Villa Serrano naar Sucre
|