Phnom Penh naar huis

We wilden eigenlijk uitslapen vandaag. Maar rond zeven uur waren we toch al weer wakker. Als eerste de motorkleding in de tas gedaan. Één geluk dat we hier op de ouderwetse manier kunnen inchecken, dan past ook een bredere tas in het apparaat. En hoeven we geen moeite te doen om de tas zo smal mogelijk te houden. Om 8 uur gingen we ontbijten, Louis wilde de kaart nog even natekenen dus die moest ik niet vergeten mee te nemen. Brecht had zijn laptop bij zich, even een paar filmpjes bekeken. Na het ontbijt hebben we onze andere tas ingepakt, lijkt net of ik veel minder spullen mee terug neem.... dit was dus ook snel gedaan. Dan maar op de koffie bij Gertjan en Judith. Na dat bakkie hebben we de tassen gepakt en zijn we met de tuktuk naar de stad gegaan. Ons idee was om naar het royal palace te gaan. Achteraf leek dat alleen een goed idee, want om 11 uur sloot hij. Wat betekende dat we pas na twee uur terug konden gaan, dit zouden we niet halen. Hadden dus eigenlijk eerst naar de openingstijden moeten kijken. We zijn toen maar via de boulevard naar het overwinnings monument gelopen. Het was echt heet, we probeerde zoveel mogelijk in de schaduw te lopen maar dat lukte niet overal. Bij het monument aangekomen, was het lunchtijd. Achteraf een heel luxe restaurant op gezocht en alles was geeneens lekker. Na de lunch zijn Gertjan en Judith naar de Harley dealer gegaan, wij zijn terug gelopen richting Angkor motorcycles. In de sportsbar zijn we blijven hangen. Heerlijk bij de ventilator een cola zitten drinken. Rond drie uur zijn we verder gelopen, daar zat bijna iedereen al te wachten. Alleen de Harley bezoekers waren nog onderweg, die kwamen net op tijd aan. Alles in de bus gestopt en op naar het vliegveld. Het was al aardig druk in de stad, maar binnen het uur stonden we op het vliegveld. Allemaal mochten we ook in ieder geval met de eerste vlucht mee. Eenmaal in het vliegtuig vertrokken we later, er wilde een laadplatform niet loskomen van het vliegtuig. Uiteindelijk gingen we 30 minuten later weg. Vanaf HongKong hebben we inmiddels 20 minuten vertraging, maar de verwachting is dat we maar 4 minuten later op Schiphol landen als vooraf aangegeven. Eenmaal in het vliegtuig blijkt er een relais bij de rechtermotor niet meer te functioneren. Die moet opgezocht en vervangen worden, vertraging 2 uur. Om acht uur zaterdag landen we dan eindelijk op Schiphol. Na 3000 km rijden in Cambodja, Selma 3x gaan liggen, Patrick heeft de nul weer behouden en alles lichamelijk heel!!! Het was een geweldig avontuur.

Kampot naar Phnom Penh

Om half zeven zaten we vanmorgen aan het ontbijt. Van deze laatste rijdag moesten we vol van gaan genieten.... Om half acht zaten we dan ook op de motor. De eerste stop was bij de zoutpannen, enige nadeel: het had vannacht best hard geregend en er lag nu dus een hele laag water op het zout. Er was dus niemand aan het werk. Helaas maar het was niet anders. Dus op naar de krab markt. Hier worden direct vanuit zee de krabben verhandeld. Als je zin hebt, kun je ook krab eten. Het was alleen negen uur in de ochtend, het eten hebben we dus maar overgeslagen. Langs de kust zijn we verder gereden. En bij zout hoort peper, dus op naar een peper plantage. Staat er een heel groot bord langs de kant van de weg van een peper plantage, wij er naar toe gereden... mogen we er helemaal geen kijkje nemen. Eind van het liedje is dat we geen peper plantage van dichtbij hebben kunnen bekijken. De planten zie je vanaf de weg staan, alleen hoe of wat verder is ook wel leuk om te zien. Helaas is iets voor een andere keer. We vervolgde onze weg over de 3. Dit is een best wel aardige asfalt weg. Maar daar is wel een gravel doorsteek te vinden, dus nog effe wat gravel meegenomen. Deze weg ging langs mooie groene rijstvelden, geweldig uitzicht zo op de laatste dag. Voor we de 3 weer op gingen, nog even wat gedronken. Hier hebben we ook gelijk Brecht gedankt voor het begeleiden van de reis. En omdat het zijn eerste keer als reisleider was, heeft hij een mooi certificaat van ons gekregen. Na de drank volgde een stukje 3, gevolgd door een gravel doorsteek naar de 2. Op deze weg was er de eerste botsing van de reis. Twee dingen doen gaat meestal niet goed en daar kwam Brecht ook achter toen Gertjan al stil bleek te staan omdat Judith was gestopt. Gelukkig niemand gewond, we konden met zijn allen de reis voortzetten... Als kers op de taart zijn we nog naar tempel ruïne gereden. Hier stond je helemaal alleen, geen andere toerist naast onze groep te bekennen. Gelijk maar een groepsfoto gemaakt. Helaas voor mij, waren nu de lagers van mijn achterwiel aan gort. Deze zijn ter plekke vervangen, niks geen schone werkomgeving... gewoon in het zand. Na de tempel was het toch wel tijd voor onze laatste cambodjaanse lunch. Lekker rijst met varken voor mij en soep voor Pat. Na de vakantie hoef ik voorlopig even geen rijst.... Na de lunch hebben we nog een stukje gravel meegenomen terug naar de 2. Het was nog ongeveer 50 km rijden. Onderweg werd Pat nog gestoken precies tussen zijn bril en helm, gevolg was dat zijn gezicht steeds dikker werd. Net of hij aan één kant een hamsterwang had. Het ergste was nog dat ik helemaal niet bij hem stopte toen het gebeurde.
Het eerste stuk over de 2 ging vlot, het vervolg door de stad leek wel uren te duren. Op een gegeven moment zijn we door allerlei kleine achteraf straatjes naar angkor motorcycles gereden. Iets voor vier uur waren we terug waar we drie weken geleden begonnen. Iedereen is zonder kleerscheuren teruggekomen.. Na het landingsbiertje werd de schade opgemaakt van de motoren. Op alle motoren viel het allemaal mee, $30. Daarna op naar het hotel, motorkleding uit en lekker douchen. Rond half zeven gingen we naar de stad om te gaan eten. De eerste stop was de Eclips sky bar, op de 22ste etage van een bankgebouw. Geweldig om zo alle lichtjes van de stad te bekijken. Met een drankje wilde Brecht ons nog een laatste herinnering aan deze vakantie meegeven. Na het drankje zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. Vanavond maar weer iets westers gegeten, cordon bleu. Als afsluiter zijn we nog een drankje gaan halen bij een bar waar een motor aan het plafond hangt. Een goede afsluiter van een heerlijke vakantie. Morgen eerst uitslapen en dan aan het eind van de dag terug naar het koude Nederland.

Afstand: 219 km

Koh Kong naar Kampot

Vanmorgen is eerst Pat zijn achterrem gemaakt, soms is die best wel handig in het gebruik. Daarna zijn we met de motor naar het ontbijt gereden. Na weer een heerlijk bordje fruit met yoghurt zijn we op pad gegaan. Het eerste stuk ging over dezelfde weg als eergisteren. Er waren dus geen foto stops nodig. Bij de bruggen wachten we op elkaar, iedereen reed alleen nog best dicht op elkaar dus konden we direct doorrijden. Onderweg nog wel één keer gestopt om wat te drinken. Daarna door tot de rotonde, daar aangekomen bleken we toch wat mensen onderweg verloren te zijn. Achteraf bleek dat Ati zijn accu het had begeven, nieuwe erin en gaan. Daarna was het wachten op de auto, daar bleken de remmen niet helemaal meer van te functioneren maar hij kon gewoon doorrijden (eenmaal bij het hotel had hij ze toch wel vervangen onderweg). Na de rotonde gingen we de 4 weer op, hier hebben we weer iets meer last van het vrachtverkeer. Dit was alleen niet voor heel veel km, dus te doen. Brecht had nog een gravel paadje gevonden op Google maps. Net daardoor hebben we onze lunch genoten. Heel de winkelstraat liep uit om ons te voorzien van stoelen drank en eten.... Geweldig om te zien hoe al die mensen samenwerken. Na de lunch gingen we op zoek naar het paadje. Na eerst de verkeerde weg gepakt te hebben, namen we daarna de juiste. Dit pad liep van breed naar smal en van gravel tot blubber. Ik liep een beetje te kutten vandaag, mijn motor wilde niet wat ik wilde en ga zo maar door. Reed mezelf weer een keer te langzaam in een kuil, morgen maar beter.... Mijn laatste mogelijkheid voor deze vakantie. Bij een T-splitsing bleek de weg rechts vrij slecht te zijn, wij waren er weer op het heetst van de dag. Dus maar linksaf terug naar de 4. Het laatste deel nog parallel gereden, het laatste stuk alleen toch de 4 op. De 3 was een leuk weggetje langs de kust. Zo af en toe zag je de zee. Bij het tanken toch ook maar is naar mijn voorband gekeken, die was wel heel zacht. Bij de buren maar effe wat lucht erin gedaan, moet zeggen dat het een stuk beter reed... Rond half vier hebben we de motoren geparkeerd bij het hotel. Na een landingsbiertje en een douche zijn Pat en ik naar het centrum gegaan. Deze plaats staat bekend om zijn peper en specerijen, dus effe een souvenir kopen voor thuis. Eenmaal geslaagd voor de souvenirs hebben we nog een ijsje gehaald. Genietend van de zonsondergang hebben we deze op de boulevard opgegeten. Op de terug weg naar het hotel kwamen we Gertjan, Louis en Judith tegen. Zij zaten wat te drinken in de rikitikitavi bar. Wij ook naar boven... er was happy hour met 2 cocktails voor hetzelfde geld. Dus maar een Long island ice tea en Jamaica 10-speed gedronken. Inmiddels hadden we geen zin meer om eerst naar het hotel te lopen en daarna weer terug voor het eten. Dus maar een sms gestuurd dat we gelijk naar het restaurant gingen. Het restaurant waar we gingen eten stond bekend om zijn racks, wat een vleesbonken kreeg je daar zeg. Na het eten zijn we nog een Irish coffee en appeltaart gaan eten bij rikitikitavi. Het was weer een geslaagde dag moet ik zeggen. En de regen, die viel vanavond toen we terug waren op de kamer...

Afstand: 250 km

Koh Kong - rustdag

Heerlijk uitslapen vandaag. Om acht uur hebben we voor het hotel afgesproken om te gaan ontbijten. Ergens aan de boulevard zijn we gaan ontbijten, eieren met toast en fruit met yoghurt. Een lekker Europees ontbijtje. Koh Kong ligt aan de kust van de Golf van Thailand, Thailand zie je ook aan de overkant liggen... Bij het ontbijt plekje vandaan konden we met de boot naar de mangroven. Helaas voor ons was de motor van de boot kapot, dus dan maar het alternatief , de tuktuk. Bij de mangroven was een wandelpad op palen aangelegd van ongeveer 660 meter. Aan het eind van dit pad was een hangbrug naar een eiland. Vanaf de uitkijktoren had je een mooi uitzicht over het water en de mangroven. Vanaf daar ging er ook een boot terug naar de parkeerplaats, direct of via een omweg. Wij hebben voor de langste weg gekozen via de oude stad en het strand. Pas op het water zie je hoe groot de mangroven eigenlijk zijn. Overal waar je kijkt zie je bomen. Eenmaal bij het strand, eiland met bomen en wit zand, mochten we uit de boot. Hier hebben we met onze blote voetjes door de zee gelopen. Dit was lekker verfrissend, vandaag schijnt de zon namelijk weer lekker fel. Terug op de boot moesten we eerst zien weg te komen. Ati zou de boot wel even afduwen met de stok... we zijn weg gekomen maar niet direct de juiste richting heen. Bij de parkeerplaats aangekomen, hebben we de tuktuk terug genomen naar de stad. We hadden niet echt puf meer om naar het strand door te gaan. Eerst maar geld gehaald, dan komen we deze laatste dagen nog wel door.  Daarna zijn we via de markt naar huis gelopen. Hier liggen op de vlees markt hele varkenskoppen je toe te lachen. Er zitten alleen minder vliegen op als de vorige keer. Wel is het er net zo warm en stink het enorm. Inmiddels was het wel lunchtijd geworden, alleen hadden we geen van allen echt trek in een stevige rijst maaltijd. We hebben het maar bij gebakken bananen gehouden met wat drinken. Daarna zijn we ons gaan omkleden om te gaan zwemmen. Alleen stopte ik het kaartje voor de stroom er verkeerd om in. Gevolg is dat je dan geen stroom hebt en de keycard er niet meer uit krijgt. Pat is dus bij de kamer gebleven en ik ben het water in gedoken. Wat was dat lekker zeg. Na een tijdje maar bij Pat gaan zitten, iets later kwam het mannetje om het te repareren. Toen kon Pat ook gaan zwemmen. Uiteindelijk verzamelde iedereen zich weer bij het zwembad. Tegen vieren zaten we gezellig wat te drinken en kletsen. Nog twee dagen rijden en dan zijn we weer terug bij af.

Kampong Speu naar Koh Kong

Vandaag het tweede deel van de mega etappe, duimen dat het droog blijft... Onze kleren waren nog niet helemaal droog, maar zolang het niet regent drogen die wel aan ons lichaam. Het zag er buiten wel nog bewolkt uit, het regende alleen niet. Eerst ontbijten bij de witte olifant (leek meer op een fabriekshal dan een restaurant) en dan kunnen we gaan... Eten bestellen in Cambodja blijft leuk, er is een kaart maar die kan net zo goed van de buren zijn. Als je wat aanwijst, kunnen ze het zomaar is niet (meer) hebben. Voor de verandering eerst de motoren maar weer volgegooid vanmorgen. Daarna op weg, we begonnen met 95 km op de snelweg 4. Deze weg was gelukkig niet zo druk als de weg van gisteren. Je leven was je op deze weg zekerder... Halverwege stoppen we om te kijken of we nog steeds met 10 man waren en om een wierook stokje op te branden voor een veilige reis. De stopplaats was namelijk een punt waar altaren staan om te bidden voor een veilige reis. We vervolgde onze weg over de 4 tot de rotonde. Daar hebben we wat gedronken. Even later vervolgde we onze reis over een mooie slinger weg door de heuvels. Het was een weg met rijstvelden, rivieren en uitzichten. Zo af en toe is stilstaan om wat foto's te maken en mijn rug te strekken. Zo mogen van mij meer dagen zijn. Bij de tweede brug gingen we wat eten. De potten met eten stonden uitgestald en we mochten als een lopend buffet langs lopen. Er zaten hele lekkere dingen bij, wel een beetje spicy maar wel lekker. Na de lunch gingen we weer verder naar de volgende brug. Na deze brug zijn we er bijna. Eerst stopte alleen Judith haar motor ermee... gelukkig was alleen haar benzine op dus op reserve en verder. Na de brug was het een klein stukje naar de Taitai falls. Via een klein weggetje reden we daarnaar toe, gevolgd door een glibber weggetje naar beneden lopen. Maar eenmaal bij het water was het wel de moeite waard. Het werd in de verte alleen al een klein beetje donker... niet veel later begon het te regenen. Weer alles nat, helaas. Voordat we weggingen was het al op gehouden met regenen. Gelukkig dus het laatste stuk droog kunnen afleggen. Om iets voor drie waren we bij het hotel. Na het landingsbiertje maar ter afkoeling het zwembad in gedoken. Morgen een rustdag, heerlijk! Vandaag nog 247 km gereden, in totaal was de omweg dus 655 km.... Vanavond heerlijk wezen eten, je zou bijna denken dat je gewoon in Europa was. Alleen de prijs was anders, $180 voor 10 personen inclusief cognac, Irish coffee & creme brulee. Helaas is het restaurant morgen dicht, anders zaten we daar weer. Terug bij het hotel, hebben we nog even in de bar naast het hotel gezeten. Daar zie je hoe de dames worden geleverd op bestelling.... Maar de muziek was uiteindelijk in onze handen, laptop met YouTube en we gaan los.

Afstand: 247 km

Veal Veng naar Kampong Speu

Vandaag kunnen we maar met één zin beschrijven: "One way ticket to hell". Vanmorgen dacht Pat dat het regende, hij ging buiten kijken maar het bleek droog. Dit was alleen voor korte duur. Een paar minuten later kwam het met bakken uit de hemel. Later zou blijken dat het heel de dag bleef regenen. Uiteindelijk toch de regen getrotseerd om naar het ontbijt te lopen. Oma had een heerlijk ontbijtje voor ons gemaakt. Na het ontbijt toch maar onze regenjassen aangetrokken over ons motorpak. Iets later dan gepland zijn we vertrokken. De auto zou niet het pad rijden wat wij gingen rijden, die zou met een omweg naar onze eindbestemming gaan (ongeveer 400 km om). Wij doken met frisse moed het gravel pad in. Om na een aantal km tot de conclusie te komen dat dit een hele lange dag zou worden. De plassen waren zo groot, dat je van de ene naar de andere reed. Dit zou 70 km lang zo zijn, met als laatste 20 km nog slechter. Een aantal mensen hadden meer op voor de lange route die de auto ging rijden. Dit was wel veel km, maar die waren over het asfalt. Samen uit samen thuis, dus gaan we met zijn allen terug en over het asfalt achter de auto aan. Het eerste deel van de weg, was heerlijk rustig. Het enige wat vervelend was, was de regen. Na een kop koffie gingen we een drukkere weg op. Dit was echt op een gegeven moment drama. Er rijdt zoveel verschillend verkeer op de weg, dat het echt een hel is om te rijden. Dan was je weer mensen kwijt, dan zag je ze weer. Niet mijn idee van gezellig rijden. Daarnaast schoot het ook voor geen meter op. Als klap op de vuurpijl hield mijn brommer er ook weer mee op. Ik kon gas geven wat ik wilde, maar hij stopte er gelijk mee als ik dat deed. Nu heb ik een nieuwe bougie gekregen en zijn mijn kleppen gesteld. Even later kon ik wel weer op weg, helemaal optimaal is hij nog niet maar het moet maar....  Ergens in een dorpje daarna wat gegeten. Daarna hebben we besloten om niet het hele eind meer te gaan rijden en ergens anders te gaan slapen. Ook daar zouden we in het donker aankomen. Enige nadeel voor mij was dat we iedere keer vrij lang doorreden. Dit had als gevolg dat ik aan het eind niet meer op mijn motor kon zitten en er ook niet zo makkelijk meer af kon. Ik baal als een stekker van die pijn in mijn rug. Moet er de laatste dagen maar mee doen, denk ik. Hopelijk wordt het nog wat beter. Het laatste stuk vandaag hebben we in het donker in de regen achter de auto aangereden. Om 19:00 waren we bij een hotel. Dit was niet diegene waar we naar op weg waren, maar ze hebben kamers en een warme douche..... Snel onze natte kleding uit, schoonmaaksters zullen heel blij zijn met ons morgen. Die natte zooi maakt er wel een bende van. Om 20:00 zijn we nog snel ergens wat gaan eten, daarna weer vroeg naar bed. Het aantal km staat nu al op 408, morgen komen er daar nog minimaal 220 bij. Waren dus een beetje op het verkeerde been gezet vanmorgen. Één ding, hopen dat het morgen droog is.

Afstand: 408 km

Palin naar Veal Veng

De dag begon vroeg vandaag. Omdat de afgelopen dagen het 's middags best warm werd, zouden we vroeg gaan rijden. Iets over zeven zaten we allemaal op de motor en om tegen half acht zaten de motoren volgetankt. Het enige wat lastig was vanmorgen, is ontbijt bestellen bij iemand die geen Engels spreekt. Maar met handen en voeten kom je een heel eind. Het eerste deel van de route ging over het asfalt. Nog voor we de stad uit reden, kwamen we nog één tempel tegen op een heuvel. Deze keer konden we er naar toe rijden, een stuk minder vermoeiend moet ik zeggen. De tempel waren ze op dit moment aan het restaureren. Maar dit maakte hem er niet minder imposant van. Na de tempel dan toch echt op weg. De weg voerde ons vandaag door de heuvels van het Cardamom gebergte. Eenmaal van het asfalt af, volgde leuke gravel wegen van een goede kwaliteit. Onderweg in een dorpje nog wat gedronken, de warmte maakte dat we alweer vocht nodig hadden. Gelijk maar weer wat speeltjes uitgedeeld. Die kinderen zie je helemaal glunderen als je iets geeft. Na de pauze gingen we verder stof happen. Het is dan wel mooi dat het al even niet geregend heeft, maar dit maakt wel dat het stoffig wordt. Op een gegeven moment komen we weer eens aan bij een nog niet voltooide brug. Omrijden ging voor ons over een hangbrug. De auto kon hier alleen niet overheen en zou dus omrijden. Bij de lunch zouden we hem weer treffen. In het dorpje aangekomen, duurde het lang voordat de auto er weer was. Iedere keer als we ze belde dan waren ze er bijna. Anderhalf uur later kwam de auto eindelijk aan. De heren hebben nog snel iets gegeten en toen gingen we weer. Het zou nog 40 km zijn, eerste stukje ging wel daarna iets slechter en uiteindelijk gravel... Lekker vroeg in het guesthouse, konden we nog even zwemmen in de rivier of het dorpje bekijken (hou dit vooral in je gedachten...). De eerste kilometers over het hobbel paadje gingen lekker, op de Y-splitsing hielden we rechts aan... de korte doorsteek. Dit ging een aantal meters goed totdat er een beetje modder op de weg kwam. Daarna volgde nog meer modder (Pat zijn smeekbede voor modder waren gehoord volgens mij). Uiteindelijk stond er halverwege het modder stik een waar slagveld van gestrande motoren en dito berijders. We moesten echt effe verkoeling zoeken in de schaduw. Na een tijdje ben ik maar weer naar mijn motor gegaan, jas los aan en gaan. Volgens Brecht waren we er bijna... dit zouden we nog vaak horen vanmiddag. De erge modder was daarna wel over, zo af en toe kwam er nog een verdwaalde plas maar die waren wel te doen. Uiteindelijk reden Pat, Louis, Hans en ik verder. In een dorpje stopte we voor wat drinken. Hier hebben we nog een poging gedaan om te kijken waar de auto was.. maar niet te traceren. Hij was bij de modder namelijk omgekeerd. Na een wel verdiende pauze en wat kinderen blij gemaakt met een ballon, gingen we weer want we waren er bijna. Met Louis gingen we voorop. Totdat we bij een rivier aan kwamen, hoe diep zou die zijn.... Diep genoeg om doorheen te rijden. En zoals in IJsland geleerd, blik op waar je heen moet en rijden maar. Toen we zagen dat bijna iedereen aan de overkant was, gingen Louis en ik alvast langzaam weer op weg. Er lagen alleen wel hele grote hobbels in het dorp, ik ging bijna vliegen. Bij de kruising hebben we maar gewacht op de rest. Brecht kwam aanrijden om te kijken of we de juiste weg namen, dit was het geval dus we konden weer door. Bij een volgende poging om alles bij elkaar te krijgen, moesten we doorrijden want we wilde voor het donker binnen zijn. Uiteindelijk kwamen we bij een mooie gravel weg uit, gevolgd door een asfalt weg die naar het dorp leidde. Dit was toch wel de dooddoener van de dag. In het dorp draaide Brecht weer van het asfalt af, wij hadden geen idee waar we terecht kwamen. Maar we slapen in een guesthouse met leuke kleine twee ondereendak huisjes met een geweldige schommelbank ervoor. En we waren net voor het donker binnen, iets over half zes hadden we de motoren geparkeerd. De eigenaar had het landingsbiertje al klaar staan, helaas was het ijs van de koeling al gesmolten. Dit keer smaakte lauw bier ook! De auto daarentegen was in geen velden nog wegen te bekennen. De gastvrouw had inmiddels wel het eten klaar, dus dat hebben we eerst genuttigd. We kregen kip/varken met groente, rijst en...patat. Ik moet eerlijk zeggen, ze had heerlijk gekookt. Rond half acht kwam eindelijk dan ook de auto aan. Ze hadden ook dat modder pad gehad en moesten de auto zo af en toe uitgraven (foto's waren er als bewijs). Het was dus geen wonder dat ze er nog niet waren. Volgende keer kan de auto beter over het asfalt gaan. Uiteindelijk konden we ons dus gaan douchen, ontdoen van die zweetlucht. Tijdens het eten hebben we ook maar besloten dat hoever we ook nog moeten "we er altijd bijna zijn" en dat er een verschil bestaat tussen kilometers en Brecht eenheden... Maar weer vroeg naar bed en kijken hoeveel Brecht eenheden de weg ons morgen brengt....

Afstand: 143 km