Met de oranje van het gebaande padje af..

Afgelopen zaterdag voor het eerst weer eens met de BMW van het asfalt geweest. Ik moet toch voor IJsland nog wat geoefend hebben. Dus zaterdag op naar Eersel om daar de cursus Gravel Ladies only te volgen van Endurofun. De eerste 100 kilometer waren heerlijk saai, een beetje over de snelweg jakkeren. Ik was rond acht uur van huis gegaan en zou er iets meer dan een uur over doen, dit werd uiteindelijk iets langer want ik zocht naar de verkeerde locatie. De verzamelplaats was op een camping, hier reed ik dus eerst voorbij. Op de weg terug zag ik een hoop motoren staan en viel het kwartje dat ik daar moest zijn.

Er hadden zich 11 meiden aangemeld om te gaan rijden. Het leuke van zo'n groep is dat je toch steeds meer bekende tegenkom. Dit keer was Michele er ook, met haar heb ik al een keer een wandeling gereden. Verder kwam Ootje nog aan, haar kon ik weer via de ritten van de Biker-babes. Als extra voorrijder was ook Marieke er, nadat we via internet al vaker contact hadden gehad zagen we elkaar nu een keer in levende lijve. Na de koffie en de introductie door Maja, gingen we onderweg. Op het eerst zandpad wat we tegen kwamen kregen we instructies hoe te rijden. Het zou vandaag niet om snelheid gaan, maar om het leren rijden op zand e.d. Na de instructie de eerste kilometers over het zand en dat eindigde in hetgeen je met lessen ook wel verafschuwd.. het rijden van rondjes. En dan betrap ik mezelf er toch best vaak op dat ik niet goed kijk en dan zo af en toe een voetje bij moet zetten. Dus weer het bandje aangezet in mijn hoofd: kijken Selma, kijken Selma enz...

Voor de lunch gingen we weer terug naar de camping. Daar aangekomen hebben we wat broodjes klaar gemaakt en hebben we lekker zitten kletsen. Maar we kwamen om te rijden, dus weer onderweg. Dit keer geen oefeningen maar lekker rijden.

Wat een geweldige omgeving is dit toch weer. We hadden lekker hard aangereden zand met af en toe een spoortje. In het veld waren de boeren de boompjes aan het aanplanten wat maakte dat we af en toe een vrachtwagen of tractor tegen kwamen op zo'n pad. Ach alles past....
Rond twee uur waren we weer terug op de camping, waar iedereen moe maar voldaan weer aankwam. Sommige met wat oeps momentjes achter de rug maar verder is alles hartstikke goed gegaan. Voor mij had het tempo net iets hoger mogen liggen, want soms ging het heel rustig en was staan echt geen optie.

Rond drie uur zijn Marieke en ik op de terug weg gegaan. Onderweg hebben we nog even de tank vol gegooid en wat staan te kletsen bij de benzinepomp. Uiteindelijk was ik net iets voor vijf uur weer thuis. En de motor zag er nog best redelijk uit, wassen doen we een andere keer nog wel! Op naar het volgende avontuur.