Dagje Marine park

Even niet brommeren vandaag, maar lekker luieren op de boot en in het water. Om half acht werden we opgehaald om naar de boot te gaan. Dit was ongeveer een half uur rijden. Bij het begin punt aangekomen, zagen we steeds meer busjes met toeristen aankomen. Vandaag een dag met veel blanken! Eerst moesten we de tickets kopen om in het marine park te mogen snorkelen. Geld afgegeven en de tickets werden gekocht, wij konden op weg naar boot. Eenmaal bij de aanlegsteiger konden we nog zwemvliezen uitzoeken. Of we er mee mochten zwemmen dat zou ter plekke blijken. Eenmaal in de boot, kregen we het programma van de dag. Eerst een uur varen naar het Marine park, daar snorkelen vervolgens lunch op het eiland Wasini met een wandeling door het dorp en daarna terug naar het vaste land. Maar eerst op zoek naar de dolfijnen. En ja hoor, een heleboel dolfijnen rond om de boot.

 

 

Was een geweldig gezicht. Daarna nog een stukje varen naar de snorkelplek. Onderweg kom je langs eilandjes die bestaan uit koraal, een heel mooi uitzicht.

 

Dit was echt genieten. Eenmaal op de plek aangekomen, werd de boot aan een boei vast gemaakt en mochten we het water in. Er ging een gids mee die ons naar het koraal bracht. Toen we net van boord waren, kwam de kaartjes controle langs. Je kan hier op het water niet zonder kaartje.... Wat geweldig die vissen en het koraal, prachtige kleuren hebben de vissen. We hebben ongeveer anderhalf uur kunnen genieten van dit alles, langzaam gingen we naar een mooi bounty strandje. Onderweg kom je wat andere groepen tegen, het is dus wel zorg om je gids in de gaten te houden. De boot ligt namelijk even later op een ander punt. Op het strandje hebben we wat gelegen, waarna het tijd was om terug te gaan naar het eiland. Foto's van het onder water leven volgen nog, moet de camera nog even laten ontwikkelen... Ja je weet wel, zo'n niet digitale camera. Hopelijk zijn ze een beetje gelukt.

 

Eenmaal bij het eiland, werd het water al weer hoger. Maar we konden niet met de boot aanleggen, dus kwam er nog een watertaxi aan te pas. Met zijn allen in de watertaxi naar de kust, daar door het wier het eiland op. In het restaurant hadden we een eigen plek, verstopt in een hoekje. En het uitzicht was ook hier weer geweldig.

 

Als eerste begonnen we me krab, we hadden een houten bord en een stok. Met de stok moesten we de krab mollen en het vlees eruit pulken. Was voor ons de eerste keer dat we krab aten.

 

Daarna kwam het hoofd gerecht, snapper, rijst, casava, chapati en een zeewier prutje. Heerlijk eten. Nagerecht was fruit en een koffie keniaanse stijl (met gember). Na de lunch hebben we een rondje door het dorp gelopen, nog een goed doel gesteund door een koraal- en mangrove tuin te bezoeken.

 

De wandeling door de tuin was nog wel even leuk, het werd hoog water en je zag zo het water de tuin in komen. Dit kwam door een kanaal dat in verbinding stond met de zee. Rond half vier waren we weer terug in de haven. Nadat we de boot betaald hadden, konden we op weg naar Sawa Sawa. Iets over vier uur waren we weer terug. Wel een beetje rood verbrand maar dat mag de pret niet drukken. De laatste dagen nog even met de motor op pad.
      

Terug naar de kust



Vandaag gaan we terug naar SawaSawa, zo'n 285 kilometer rijden. Om zeven uur aan het ontbijt zodat we om half acht konden vertrekken. Toen we op stonden waren er nog wat wolken maar die trokken snel weg. Dit betekend dus dat het een warme dag gaat worden. Het eerste deel van de rit was door de Taita Hills naar beneden, nog even genieten van het prachtige uitzicht. Eenmaal beneden gingen we de nieuwe asfalt weg op, dit reed lekker door. Voordat we de snelweg op gingen hebben we nog even koffie gedronken. Zo bij een grote stad is het druk met tankstations en wegrestaurants. En we kregen gelijk een beeld van de snelweg, een heleboel vracht verkeer. Wat we wel zouden missen waren de bussen van Nairobi, dat schijnt echt erg te zijn. Nu kwamen ze ons tegemoet vanuit Mombasa en de meeste zouden we ook nog missen.

Eenmaal op de snelweg zagen we gelijk een aangereden hyena liggen, al even dood want hij was helemaal opgezwollen. Een stuk verder was er een ongeluk met een vrachtwagen met bier, de hele lading lag over straat. Het hele dorp was uitgelopen, het was feest: gratis bier! Ook een hele gewaarwording zijn de weg werkzaamheden hier. Op een gegeven moment liggen er een paar takken op de weg, daar achter staat een mannetje een gat in de weg te hakken. Hoop dat ze wel gevaren geld krijgen hier, alles raast nog steeds voorbij.

Na dat ene mannetje werden we opeens van de weg af gestuurd, er waren meer mannetjes aan het hakken. Dan ga je gewoon in het zand verder. Het gevolg is dan dat er gaten in de weg gehakt zijn en die laat je gewoon zitten. Je krijgt dan dus gigantische gaten in de weg, een beetje slalommen is dan het gevolg. Tussendoor hadden we nog een stop bij een Engels stationnetje. Dit is nog steeds in gebruik, ze zijn inmiddels wel iets moderner geworden. Inmiddels wordt de mobiele telefoon gebruikt, maar de machinist krijgt nog steeds een papieren briefje mee.

Na de trein moesten we nog een klein stukje snelweg, daar werd het gelukkig weer onverhard. Maar we hebben de Keniaanse snelweg overleefd. Bijna aan het eind lag ik nog bijna naast mijn motor, de lag een hele mooie bobbel asfalt midden op de weg. Ik had precies een deel van deze bobbel en met flink corrigeren ben ik overeind gebleven... Was weer even een moment van: opletten Selma! Het onverharde deel was weer een kilometer of tachtig, wat een verademing.

Het enig verschil met de afgelopen dagen was de temperatuur, van het aangename naar het hele warme. Het water liep in stralen over mijn rug bij de stop, genoeg drinken dus. In Kinango hebben we de lunch genoten.

We hebben een tijdje op een stoel moeten wachten, maar uiteindelijk konden we allemaal zitten. Gelijk maar besloten dat we morgen gaan snorkelen. Peter heeft het gelijk geregeld en het was mogelijk, met zijn vijven een eigen boot. Na de lunch was het nog 75 kilometer naar huis, eerst nog 25 kilometer onverhard en daarna asfalt. Het onverharde deel was door de regen van de afgelopen week een wasbord geworden. Na het onverharde maar even bijgekomen van al het geschud. Toen nog een stukje naar Ukunda, daar nog was vocht tot ons genomen.

Op het laatste stuk naar SawaSawa, staken er nog een paar apen over. Net te laat met filmen natuurlijk. In de berm zaten er nog een paar en een paar meter verder staken er nog drie over. Rond half vijf waren we weer in SawaSawa. Snel de motoren in de garage gezet en op naar het zwembad. We werden eerst nog door het personeel verwelkomt, geweldig! Daarna snel die warme kleren uit, alles in de wasmand... Arm kamermeisje morgen, al die stinkende motorkleding. Maar dan kunnen we de laatste dagen in wat beter ruikende kleding rijden. Het zwembad was eigenlijk best wel warm, ben nog snel in de zee gelopen maar deze was ook warm. Een koud biertje ging er wel in, met chips en heerlijk verse dipsaus.  

Film van de weg terug naar de kust

Crossen door de Taita Hills

Vandaag geen verplaatsing van A naar B, maar een dagje op pad met een Amerikaanse Missionaris (John). John en zijn vrouw wonen sinds 2008 hier in de Taita Hills en hij weet ongeveer ieder paadje hier te vinden op de motor. Na de regen periode gaat hij hier een school bouwen waar ze de kinderen en leraren een betere opleiding gaan geven. Maar voor die tijd moet hij wachten op alle vergunningen e.d., dus heeft hij tijd om ons een dag mee te nemen. We mochten vandaag uitslapen, om half tien kwam John. We hebben eerst nog een bakkie koffie gedronken met zijn allen en daarna gingen we op pad. Judith en Marieke bleven in de lodge, zij gingen naar het dorp iets verderop. Voor deze gelegenheid was er nog een motor bij gehuurd, Benson reed op een Hadjin en Peter op de motor van Judith.

 

John leidde ons over weggetjes waar je geweldige uitzichten had over de heuvels. De wegen waren hier en daar wat voorzien van geulen en stenen. Maar geweldig om te rijden. De afdalingen waren soms ook wel erg lang en stijl, een afdaling van 18% kwam wel voor. En dit gaat dan in Kenia niet geleidelijk met bochten maar recht naar beneden over de stenen, gaten en geulen. Het is hier erg leuk rijden en ik kan het geleerde van Hechlingen hier goed gebruiken. Zover hellingen als we hier afreden, maakte me nu niet meer uit.

 

 

 

Had maar één keer een oeps momentje vandaag en dat was nog wel heuvel op. Het enige waar je voor uit moest kijken waren de boda boda's, deze rijden als gekken. Dit zijn motor taxi's, ze rijden dus ook gewoon met passagiers en heel veel bagage als gekken over de weg. Je kan maar beter uit de weg gaan, want ze rijden net als de busjes je zo van de weg. Rond één uur zijn we gaan lunchen in het dorp, in een restaurant naast de Shell.

 

De lunch bestond vandaag uit Pilau, dit is een gekruide rijst met vlees, tomaten, banaan en saus. Vandaag deden we alleen niet aan de lijn, want ze hadden ook samosa's voor ons gemaakt en die moesten we ook nog opeten. Gelukkig wel voor iedereen één samosa. Na de lunch zijn we verder gaan rijden, nog gestopt bij een prachtig uitzicht over het dal.

 

Eigenlijk zouden we naar de rots aan de overkant van onze lodge gaan, alleen had John last van zijn schouder en heeft hij ons afgezet op een punt dat we zelf de weg terug konden vinden. Ko heeft ons toen terug naar huis gebracht. Na een tijdje reden we langs de Shell en kort daarna waren we thuis. Het leuke was dat we heel dicht bij huis lunch gehad hebben, want binnen 15 minuten reden we het terrein van de lodge op. Ik had helemaal geen idee dat we er al waren. Mijn motor maakte ook een vreemd geluid en Benson zou er naar kijken. Blijkt dat er toch wel iets stuk is, zit nu een ander wiel in want het is niet zo snel te maken. Morgen dus maar eens kijken hoe dat rijdt. Nog even wat cola gedronken en daarna maar weer eens onder de douche. Het stof krijg je volgens mij niet meer uitje kleren.... Morgen gaan we weer terug naar de kust, was eigenlijk best wel lekker deze temperatuur. 

Rondje Taita Hills

Dagje stuiteren naar de Taita Hills

We begonnen de dag goed, vanuit de lodge hadden we een geweldig uitzicht op de Kilimanjaro.

De Kili was helemaal zichtbaar zonder ook maar iets van bewolking, ook de Kibo staat mooi uit tegen de helder blauwe lucht. Snel nog het fototoestel gehaald om het vast te leggen. Om half acht was het dan weer zover, de motoren werden gestart en we gingen op weg. De eerste stop was al snel, in het dorp moest de auto nog tanken. Ook daar hadden we weer een goed zicht op de Kili, het fototoestel kwam dus weer tevoorschijn.

Daarna gingen we echt op pad. Het eerste stuk was asfalt met de zon recht voor ons. Kan je wel vertellen, dan zie je niet zo erg veel. Vooral als er in de dorpen ook nog wat stof op waait. In het eerste dorp had ik twee ezels met waterkar die niet precies wisten welke kant ze op gingen, even op de rem en wachten… Vlak daarna gingen we van het asfalt, ook hier had ik weer een ezel voor mijn motor en even daarna een verdwaalde koe. Nog niet zo lang van het asfalt kwamen we in een  wolk te rijden, best lastig zo’n natte wolk en stof. Eerst maar de camera schoon gemaakt voor we verder gingen filmen. De weg was nog wel te doen, beetje stenen, lava en zand. De eerste stop was langs de weg voor water en plassen.

Vlak daarna moesten we in een dorpje even kijken waar we heen gingen en toen bleek de achterband van Judith lek te zijn. Benson had dus eindelijk wat te doen. Onder veel belangstelling werd het achterwiel gewisseld. Wij hadden ook nog wel wat te bekijken want er ging een bus weg waar wel heel veel mensen in gingen. Toen hij voorbij reed zag je gewoon mensen bij elkaar op schoot zitten. En als je weet hoe hard die bussen over die wegen rijden, dan ben je je leven niet zeker in zo’n ding. Voor we weer op weg gingen wilde er nog één zijn kaplaarzen ruilen met de laarzen van Ko. De koffie stop was vandaag bij een heel klein tentje (was ook nog een hotel), koffie was er alleen niet te krijgen maar wel cola. We hebben dit op het terras opgedronken. Het mooiste aan deze tent was toch wel de WC, dit was een lemen hutje ergens achter aan met een deurtje zo klein dat ik er met mijn bodyprotector maar net door kon.

Daarna ging het weer vrolijk verder over het zand en stenen. Het was flink stuiteren, soms zag je de gaten over het hoofd en kwam je best hard neer. Na zo’n vier uur stuiteren werd je het toch wel zat, want het laatste deel waren stenen en nog eens stenen met sporen en zand. Je werd echt helemaal door elkaar geschud en de gaten waren best vervelend. Nog een laatste stop voor we van het zand, het asfalt op gingen. Bij de laatste stop stond er een boom langs de weg waar drugs en alcohol van gemaakt kan worden. Maar het is wel illegaal… En dan plant je de boom maar gelijk langs de weg.

Nog 7 kilometer hobbelen en dan het asfalt op, een heel klein stukje over nieuw asfalt en daarna weer gaten kaas. Helaas hebben we geen wild gezien toen we door Tsavo East reden, we reden te snel en waren rond de warme tijd door het park. Alle dieren zoeken dan de schaduw op. Het laatste stuk gingen we de bergen in, dit was ook weer schitterend rijden. Het was weer een hele andere wereld waar je in belandde, rots partijen in het zicht en weer leuke bochtjes rijden. Soms stond er een mannetje op de weg die de gaten aan het dicht gooien was, ook niet echt een oplossing los zand in die gaten. Rond twee uur waren we bij de lodge “Taita Rocks” in Wundanyi. De lunch werd daar geserveerd, Peter had gebeld en er stonden heerlijke samosa’s op ons te wachten. Daarna konden we naar onze kamers, we zitten in een nieuw gebouw. Dit is dus ook niet helemaal af, sommige hebben geen water en andere geen WC. De binnenkant is in ieder geval nog niet helemaal afgewerkt, maar er is een bed en water om te douchen. De douche heeft wel een gebruiksaanwijzing, je hebt namelijk maar 1 knop (koud water). Buiten de badkamer zit een schakelaar, deze moet je omzetten en warm water te krijgen en dan op de doucheknop kun je regelen hoeveel warm water je wilt. Wel uit kijken voor stroom want er staat stroom op de douchekop. Als dit park af is dan wordt het wel heel mooi.

Na het opfrissen nog wat gehangen op de veranda, rond half vijf maar een biertje gaan pakken bij de bar. Morgen gaan we met een Amerikaanse missionaris rond rijden in de Taita Hills, wordt weer een uitdaging.

 

Een film van onze rit langs de Tanzaniaanse grens

Van Oloitikitok naar Wundanyi

Beestjes kijken in Amboselli park

Gaan we niet motorrijden moeten we nog om zeven uur weg, dus om half zeven zaten we aan het ontbijt. Vandaag worden de eieren bijna aan tafel gebakken voor je. Iets voor zeven kwam het busje aangereden, het was toch een ander busje als we verwacht hadden. Het is gewoon een personen busje, waar het dak van omhoog kan. En zoals de meeste auto’s hier, waren er best wel wat mankementen aan de auto op te noemen. Heuvel af ging in ieder geval heel zuinig in zijn vrij!  Het eerste deel ging over het asfalt, daarna kwam er een moram weg naar het park, we werden helemaal door elkaar geschud. Nog voor we bij het park aan kwamen zagen we al een groep olifanten, snel foto maken. Misschien zie je ze niet meer… Bij de ingang van het park werden de entree kaarten gekocht en konden we gelijk naar de WC. Souvenirs konden we ook kopen, je stond maar net buiten de bus en de dames kwamen er al aan met armbanden, poppetjes e.d. Je kan gelijk merken dat het hier meer toeristisch  is dan de andere plaatsen die we hebben bezocht. Eenmaal in het park was het eerste wat we gespot hebben een hyena, dit is best wel zeldzaam naar het schijnt. Ergens in het park zijn ook nog hyena grotten (een gat onder de grond), hier schijnen ze meestal overdag te verblijven.

Ondertussen kwamen we nog wat klein wild tegen en een eenzame olifant. Wel één van de oudere olifanten (60 jaar) gezien, met geweldig lange slagtanden. Op een gegeven moment reden we naar een hele groep met olifanten, deze zouden over niet te lange tijd de weg gaan over steken. Wij dus even gewacht en uiteindelijk hebben we twee groepen zien oversteken, één voor de bus langs en één achter de bus langs. De groep bestond uit vrouwen en kinderen, geweldig om te zien. Ze liepen heel dicht langs de bus.

Mooie foto’s dus met de Kili op de achtergrond, welke helaas vandaag niet helemaal helder was. De olifant kunnen we dus afstrepen van het lijstje nu op naar de volgende. Maar eerst een plas pauze en dan doen we niet moeilijk. Zetten gewoon de bus stil midden op de weg, uit stappen en plassen maar. Na de plas pauze op weg naar het overig wild. Eerst nog een paar badderende olifanten, gevolgd door zwemmende nijlpaarden. Best lastig foto’s maken als ze heel de tijd onder gaan. Maar uiteindelijk gelukt en weer op weg. Volgende wat we tegen kwamen was een waterbuffel die ook even een lekker bad ging nemen, is wel lekker met dit warme weer.

Ons lijstje om af te vinken werd steeds korter. Tegen het eind van de dag waren de giraffe en leeuw nog steeds niet weg. De leeuw zouden we ook niet tegen gaan komen, door de regen val van de afgelopen tijd was er in een ander deel van het park ook eten voor hem te halen. Dus helaas geen leeuw gezien, behalve dan op een voorbij rijdende auto…. De lunch genoten we op de uitkijkheuvel, hier heb je een geweldig uitzicht over het Amboselli meer en zijn omgeving met op de achtergrond natuurlijk de Kili (met een wolkendek om de top).

Na de lunch was het wat harder gaan waaien, dit betekende dat als we een bepaalde richting op reden het dak moest worden vast gehouden. Anders zat er wel een kans in dat het weg zou waaien, zo kwam het los. Rond drie uur waren we weer bij de ingang van het park, maar nog steeds geen giraffe gezien. We hadden de hoop eigenlijk al opgegeven voor vandaag, morgen gaan we nog een stuk door een park met de motor en hopen dan op meer geluk. Eenmaal buiten het park zagen we opeens een giraffe staan, snel nog even een foto gemaakt. Net daar voorbij stond nog een kudde olifanten aan de rand van de weg, lekker onder het rode zand. 

Ook nog snel even op de foto gezet. Terug in de lodge konden we aardig wat dieren van ons lijstje strepen. De terugweg ging lekker op het gemak, bus ging met een slakkengang over de weg. Voor het douchen nog een echte afrikaanse thee gedronken, warme melk waar een thee zakje door heen is gehaald. Het smaakt niet vies, maar geloof niet dat ik het een tweede keer zou nemen. Morgen weer op de motor met veel kilometers onverhard maar wel door het wildpark…