De Kili was helemaal zichtbaar zonder ook
maar iets van bewolking, ook de Kibo staat mooi uit tegen de helder blauwe
lucht. Snel nog het fototoestel gehaald om het vast te leggen. Om half acht was
het dan weer zover, de motoren werden gestart en we gingen op weg. De eerste
stop was al snel, in het dorp moest de auto nog tanken. Ook daar hadden we weer
een goed zicht op de Kili, het fototoestel kwam dus weer tevoorschijn.
Daarna
gingen we echt op pad. Het eerste stuk was asfalt met de zon recht voor ons.
Kan je wel vertellen, dan zie je niet zo erg veel. Vooral als er in de dorpen
ook nog wat stof op waait. In het eerste dorp had ik twee ezels met waterkar
die niet precies wisten welke kant ze op gingen, even op de rem en wachten… Vlak
daarna gingen we van het asfalt, ook hier had ik weer een ezel voor mijn motor
en even daarna een verdwaalde koe. Nog niet zo lang van het asfalt kwamen we in
een wolk te rijden, best lastig zo’n
natte wolk en stof. Eerst maar de camera schoon gemaakt voor we verder gingen
filmen. De weg was nog wel te doen, beetje stenen, lava en zand. De eerste stop
was langs de weg voor water en plassen.
Vlak daarna moesten we in een dorpje
even kijken waar we heen gingen en toen bleek de achterband van Judith lek te
zijn. Benson had dus eindelijk wat te doen. Onder veel belangstelling werd het
achterwiel gewisseld. Wij hadden ook nog wel wat te bekijken want er ging een
bus weg waar wel heel veel mensen in gingen. Toen hij voorbij reed zag je
gewoon mensen bij elkaar op schoot zitten. En als je weet hoe hard die bussen
over die wegen rijden, dan ben je je leven niet zeker in zo’n ding. Voor we
weer op weg gingen wilde er nog één zijn kaplaarzen ruilen met de laarzen van
Ko. De koffie stop was vandaag bij een heel klein tentje (was ook nog een
hotel), koffie was er alleen niet te krijgen maar wel cola. We hebben dit op
het terras opgedronken. Het mooiste aan deze tent was toch wel de WC, dit was
een lemen hutje ergens achter aan met een deurtje zo klein dat ik er met mijn
bodyprotector maar net door kon.
Daarna ging het weer vrolijk verder over het
zand en stenen. Het was flink stuiteren, soms zag je de gaten over het hoofd en
kwam je best hard neer. Na zo’n vier uur stuiteren werd je het toch wel zat,
want het laatste deel waren stenen en nog eens stenen met sporen en zand. Je
werd echt helemaal door elkaar geschud en de gaten waren best vervelend. Nog
een laatste stop voor we van het zand, het asfalt op gingen. Bij de laatste
stop stond er een boom langs de weg waar drugs en alcohol van gemaakt kan
worden. Maar het is wel illegaal… En dan plant je de boom maar gelijk langs de
weg.
Nog 7 kilometer hobbelen en dan het asfalt op, een heel klein stukje over
nieuw asfalt en daarna weer gaten kaas. Helaas hebben we geen wild gezien toen
we door Tsavo East reden, we reden te snel en waren rond de warme tijd door het
park. Alle dieren zoeken dan de schaduw op. Het laatste stuk gingen we de
bergen in, dit was ook weer schitterend rijden. Het was weer een hele andere
wereld waar je in belandde, rots partijen in het zicht en weer leuke bochtjes
rijden. Soms stond er een mannetje op de weg die de gaten aan het dicht gooien
was, ook niet echt een oplossing los zand in die gaten. Rond twee uur waren we
bij de lodge “Taita Rocks” in Wundanyi. De lunch werd daar geserveerd, Peter had
gebeld en er stonden heerlijke samosa’s op ons te wachten. Daarna konden we naar
onze kamers, we zitten in een nieuw gebouw. Dit is dus ook niet helemaal af,
sommige hebben geen water en andere geen WC. De binnenkant is in ieder geval
nog niet helemaal afgewerkt, maar er is een bed en water om te douchen. De
douche heeft wel een gebruiksaanwijzing, je hebt namelijk maar 1 knop (koud
water). Buiten de badkamer zit een schakelaar, deze moet je omzetten en warm
water te krijgen en dan op de doucheknop kun je regelen hoeveel warm water je
wilt. Wel uit kijken voor stroom want er staat stroom op de douchekop. Als dit
park af is dan wordt het wel heel mooi.
Na het opfrissen nog wat gehangen op de
veranda, rond half vijf maar een biertje gaan pakken bij de bar. Morgen gaan we
met een Amerikaanse missionaris rond rijden in de Taita Hills, wordt weer een
uitdaging.
Een film van onze rit langs de Tanzaniaanse grens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten