18 juni 2017

Trialrijden, een kunst op zich

Vandaag met 7 meiden van de Endurocats gaan trailrijden bij Alex van den Broek. Het enige wat we niet mee hadden was het weer, wat een hitte zeg! En om dan heel de dag inspannend bezig te zijn, dat vergt best wat van je lichaam.
De training werd gegeven in Breda op het trailterrein aldaar, nooit geweten dat deze locatie daar was. Het ligt ook goed verstopt tussen de bomen. Ik had het idee opgevat om op de motor te gaan, is weer wat anders dan de lekkere airco.... Dus de navi maar weer opgezocht (deze had het de laatste keer laten afweten, dus ben benieuwd wat er vandaag gaat gebeuren), na het opzoeken van het adres leek hij het zowaar weer te gaan doen. Dus ik op weg. Uiteindelijk ben ik op de plaats van bestemming aangekomen, maar het was niet de route die op de routebeschrijving stond. De laatste meters naar het terrein waren onverhard, dus dat ook weer meegenomen. Mijn motor mocht ik in tegenstelling tot de auto's op het terrein parkeren tussen de containers. Dus voor aanvang had ik al met mijn motor over het terrein gereden.
Na het 'Welkoms' woord van Alex en de koffie met koek gingen we aan de slag. Eerst een korte uitleg over het rijden op een trailmotor. Rechtop staan met rechte knieën en gebogen armen dicht bij je stuur met je neus, dit zou ik over heel de dag nog vaak horen zeggen tegen me. In het begin ging het best lekker. We begonnen met de oude vertrouwde slalom, gevolgd door de korte slalom met hele bocht, daarna het achtje en als laatste de twee achter elkaar liggende planken. Slalom ging best goed, rondje en achtje helaas niet in de ruimte die er voor stond (later ging dat wel al veel beter) en de planken die gingen het best. Na de eerste kennismaking gingen we achter Alex aan een rondje over het terrein. Hier namen we leuke kleine smalle paadjes, dit ging de ene keer goed en de andere keer dacht ik waar ben ik aan begonnen. Maar uiteindelijk rij je op eigen kunnen en dan deed ik het op mijn weg en kwam ik er ook. Rond half een was het tijd voor de lunch, onze zelf meegebracht boterhammen met een heleboel vocht. Wat had ik warm zeg. Na de lunch gingen we weer een rondje achter Alex aan en daarna had hij een parcourtje uitgezet. Dit was rondje had wat leuke uitdagingen er tussen, alleen was mijn houding niet goed en lukte het mij niet zo. Dus ik terug naar het begin om aan mijn houding te werken, rechtop staan met rechte knieën.... Tussen de rondritjes door, was ik dus constant bezig om mijn houding op de motor te verbeteren. Een volgende keer zou het veel beter gaan, werd bij zachtjes in gefluisterd.
Maar alleen het rijden hier al, vond ik weer een hele belevenis. Bij het rijden op mijn motor kan ik dit ook weer in de praktijk gaan brengen.
Rond drie uur waren we klaar, op een drietal meiden na die nog even een bergje gingen bedwingen. Wat ziet dit er toch geweldig uit en zoals ze dat doen.. Ook als je Alex zo ziet stilstaan op zijn motor zonder ook maar een voet een de vloer, geweldig. En dan ondertussen staat hij nog allerlei dingen uit te leggen. Na nog wat te hebben gedronken met de zelfgebakken cake en de financiële afhandelingen van de cursus was het weer tijd om naar huis te gaan. Dus weer mijn bodyprotector en jas (zonder mouwen) aan, navi instellen (en de route terug was weer anders dan heen) en op naar huis. Uiteindelijk zag ik Pat net de tuin inrijden toen ik langs reed, we waren dus bijna tegelijk thuis. 
Thuis gekomen snel mijn warme pak uitgetrokken en in mijn korte broek de motor op slot gezet.

Ik kan wel concluderen dat het een geslaagde dag was. Maar ik moet nog wel flink oefenen om de elemenenten op het trailterrein een beetje onder de knie te krijgen. Een volgende keer ga ik zeker terug.