Van Toulon naar Forcalquier

Om vijf uur ging de wekker, dat is heel erg vroeg. Ik heb nog vrij goed geslapen zo onder het deinen van de zee. Dus douchen en daarna op naar het ontbijt. Het was even zoeken waar we het ontbijt moesten halen, uiteindelijk het juiste restaurant gevonden. Na het ontbijt maar is even buiten kijken of we al lampjes van Toulon al zagen. Het duurde even maar daar waren de lichtjes.

Gisterenavond zeiden ze dat we om 6:00 aan zouden komen, niet dus.. rond 7:00 kwamen we in de haven aan. We waren nog terug gegaan naar onze hut, maar moesten hieruit omdat ze gingen schoonmaken. Na het aanmeren duurde het nog een tijdje voordat we naar de motoren mochten. Eenmaal op het dek, stonden we wel heel erg ingebouwd. Er stond een bus wel heel dicht bij mijn motor, kon er net tussendoor.

Helaas stond er nog een auto met caravan die de boel blokkeerde. Het duurde een tijdje voordat we ruimte hadden om te draaien en weer langs de bus naar voren te rijden. Om 8 uur waren we eindelijk van boord. Volgende hindernis was de stad Toulon, het was nog spits dus lekker druk. En waar hadden we ook alweer een hekel aan.... (drukke) steden. Ook hier kwamen we weer heelhuids uit. Onderweg nog gestopt bij een supermarkt voor broodjes. Nou we weten nu weer hoe je dag verpest kan worden... Meer dan een half uur in de rij staan omdat er maar 1 kassa open is. En gaat de tweede open dan staan er mensen die allerlei ingewikkelde dingen nodig hebben die niet gewoon in je winkelmandje kunnen. De heren wilde bijna nog een opsporingsbevel uit dien waar wij in vredesnaam uithingen. De weg ging glooiend verder. 

Tussendoor een aantal colletjes om weer wat bochtjes te oefenen. Door het toch wat weinige slapen, was het wel een uitdaging vandaag. De lange stukken waren slaapverwekkend. Gertjan en Judith zijn nog een keer gestopt om wat suikers en water te nemen. 

Aan het eind van de dag was het ook weer wat warmer en tikte de thermometer de 25 graden aan. 

Rond 15:00 kwamen we aan bij het hotel. We hebben een schitterende kamer met de zonsopkomst te zien vanuit ons bed. 

Bij dit hotel hebben we ook een zwembad, een deel verwarmd en het andere wordt opgewarmd door de zon. Ik wilde nog wel even zwemmen en heb wat baantjes in het zo'n verwarmde bad gemaakt. Dat heb ik geweten, het duurde even voordat ik weer opgewarmd was. Na het zwemmen nog wat lezen en daarna met de motor naar het dorp. Vandaag moeten we zelf rijden, morgen worden we gebracht en teruggebracht naar en van het restaurant. Na het eten nog een heel klein rondje dorp gedaan. 

Voor morgen gaan we iets anders verzinnen dan motorrijden, maar wat dat wordt niet g verrassing. We zijn aan het einde van het seizoen en veel stopt per september, morgen is het oktober.... Morgen lezen jullie wat het is geworden. 

Van Bastia naar de Ferry richting Toulon

Hieperdepiep hoera, vandaag is Pat jarig! En vandaag is onze laatste dag rijden op Corsica, vanavond pakken we de boot naar Toulon. De laatste kilometers vandaag gaan naar Cap Corse, het Noorden van het eiland. Ook vandaag rijden we de lange route, dan zijn we precies op tijd om in te checken aan boord. De route is niet heel erg lang, dus vandaag uitgeslapen tot half acht.

Het eerste deel ging vanuit Bastia naar boven, dit is niet zo'n spectaculaire kust. De kust van gisteren was veel ruiger. 

Eenmaal in het Noordelijkste puntje was het nog te vroeg om te gaan eten, dus weer door.

Na de volgende haven, ging de weg door het binnenland weer naar de andere kant van het eiland. Hier reden we een stuk wat we vanmorgen ook al hadden gereden. Toen we even later weer terug naar de andere kant reden, raakten we Gertjan en Judith kwijt. Achteraf zijn wij een keer linksaf geslagen en gingen zij rechtdoor over de doorgaande weg. Aan het eind van een best wel smal weggetje stopten we om te wachten op ze langs de D80. Maar wie er kwamen geen Gertjan en Judith. Na bellen bleken ze wat verderop te zitten. Het eerst volgende dorp wat op de kaart te vinden was, daar zijn we heen gereden. 

onderweg nog wat gestopt om foto's te maken. Eenmaal in het dorp zaten Gertjan en Judith al bij een bar. Helaas hadden ze hier niks te eten, maar als je wilde kon je aan de overkant pizza halen. Judith was er al op uit gestuurd om pizza te halen. 

Lekker op dit terras pizza gegeten en wat gedronken, altijd goed voor je. Na het eten nog steeds voor de lange route gekozen anders zouden we heel vroeg bij de boot zijn. Ook op deze weg wilde Pat zijn navigatie niet een bepaalde weg in. Alleen de mijne wel en in mijn spiegel zie ik Judith wel die kant heen rijden. Ik had alleen benzine nodig en we wisten niet of die andere route op dezelfde plaats uit kwam. Dus de gok maar genomen om elkaar bij de benzinepomp weer te treffen. En gelukkig was dit het geval. Het laatste deel van de route weer gezamenlijk gereden. Onderweg nog wat gedronken en toen maar direct de haven als eindlocatie in de TomTom gezet. Pat kon de haven vinden, Gertjan niet dus we moeten bij elkaar in de buurt blijven. Op de T11 was het weer file rijden, wel iets minder als gisteren. Nu maar netjes in de rij gestaan. Uiteindelijk kwamen we rond zes uur aan in de haven. Er stond een hele rij, dus maar een rij kiezen en achteraan sluiten. Het ticket stond op mijn telefoon, dus toen ik die pakte zag ik een mail van de organisatie dat de boot eerder vertrok. Bovenop de berg geen bereik maar nu staan we al in de rij, dus gelukkig op tijd. Het duurde een tijdje voordat we mochten rijden. Je kent dat wel, je kiest precies de verkeerde rij.... Eenmaal door de controle kregen we weer twee stickers. Één op de motor en één voor de hut. Die van de hut plakte ze op mijn hoodie, helaas waaide die er vanaf. Dus terwijl ik mijn telefoon opruim, heeft Pat mijn sticker opgepakt. Ik heb hem maar op mijn telefoon geplakt. Daarna hebben we het volgende half uur/ drie kwartier voor de boot staan te wachten om erop te rijden. Wachten is vreselijk saai.. Wilde er nog een Fransman voor dringen net zijn motor(+vriendjes), moet je niet bij mij kome. Ga maar lekker achteraan op je plaats wachten, moest ik van Pat niet zo vervelend zijn.. Wij stonden toch ook netjes in de rij. Uiteindelijk mochten we de boot op. We staan we vooraan, al de juiste richting op geparkeerd. 

Ook hier staan de motoren weer maar met 1 spanbandje vast. Naast ons staan vrachtwagens, die rijden heel dicht langs je. Eenmaal de spullen van de motor af, onze hut maar opgezocht. Effe douchen en een restaurant zoeken om te eten. Deze boot is iets beweeglijker als diegene een paar dagen geleden. 

Morgen vroeg op want normaal gesproken komen we om 7 uur aan. Nu kan dit ook wat eerder zijn. En we moeten ook nog ontbijten...

Vroeg slapen vandaag dus maar. 

Rondje Bastia (kustweg)

Keuzes keuzes lange route of korte, willen we 8 uur op de motor zitten.... Antwoord ja nu we er zijn, willen we het eiland ook wel zien. Dit betekent alleen dat de wekker om half zeven gaat in plaats van 7 uur. Iets over half acht reden we weg, de file in... Binnen de eerste kilometer miste we een afslag, dus bij de volgende rotonde omdraaien. En eindbestemming bereikt was de conclusie van beide navigatiesystemen. Bij de volgende benzinepomp maar gestopt en de route opnieuw geladen. Toen moesten we nog wel 374 kilometer rijden. We gingen gelijk de heuvels in met mooie vergezichten. 

In het begin ging het al direct fout, mijn route ging de hoek om en die van Pat rechtdoor. Uiteindelijk daar waar ik op de weg zou komen, had Pat een heen en weertje. Mijn route had wel spannender geweest... Op een gegeven moment ging de route langs de kust rijden, de weg was niet overal even goed (iets van gaten kaas en spoorvorming). Eenmaal bij Calvi aangekomen, hebben we de citadel gelaten voor een volgende keer. We zijn gelijk de 50km lange kustweg op gegaan. Wat een geweldig uitzicht over de grillige kust. 

De lunch nuttigden we langs deze weg. De motoren parkeerden we in de grindbak, Pat kreeg gelijk herinneringen aan Hechlingen. Maar uiteindelijk heeft hij hem er rechtop uitgekregen. Aan het eind van de kustweg konden we nog naar de rode rotsen. Dit hebben we overgeslagen, scheelde een paar km van de route en we waren er al geweest. 

We vervolgde over een aantal bergpassen met af en toe wat vee op de weg. En ook vandaag zag Pat weer twee wildezwijnen.

Van de Col de Vergio reden we naar een tweetal stuwmeren. Op een gegeven moment moesten we de doorgaande weg af en via de rechterkant van het meer aan komen rijden zodat we de stuwdam over konden rijden. In het dorp waar we doorreden hadden ze ook de grootste lol, ons zagen ze meerdere keren voorbij komen. Maar we hadden snel de juiste weg. Na het tweede stuwmeer vervolgde we de weg door een kloof. De weg ging over hele mooie bruggetjes.

Na de kloof kwamen we weer voor een paar kilometer op de T20 (een vrij brede drukke weg). Eenmaal hier vanaf gingen we over een heel smal weggetje de bergen weer in. Het ene moment vroeg je je af waar de asfalteerwagen stond en het volgende moment stuiterde je bijna van je motor. Ook hier hadden we een route barree, nu maar de doorgaande weg gevolgd en zo terug naar Bastia gereden. Inmiddels was het spitsuur, dus net als de Corsicanen langs de file naar de rotonde gereden. Rond half zes waren we uiteindelijk terug bij het hotel. Een douche hadden we wel weer verdiend na het laatste stuk door de file in de warmte. Vanavond gaan we ergens buiten het hotel eten, dus de wandelschoenen maar aan.

Gertjan had een restaurant uitgezocht wat op loopafstand lag. Helaas was dit wel langs de drukke doorgaande weg. We liepen dus met gevaar voor eigen leven langs de weg en moesten hem ook nog oversteken. Met wat gebaren en dreiging on over te steken zijn we veilig aan de overkant gekomen. De pizza was ook overleden, dus bleef de rest van de kaart over. Maar we hebben eten..

Nog even terug komen op de steek van dat beest welke Pat zijn helm in vloog gisteren. Inmiddels is de rechterkant van zijn hoofd een stuk dikker, lijkt bijna op Cambodja.

Van Propriano naar Bastia

Vandaag verlaten we Propriano en rijden we terug naar Bastia. Het eerste deel gaat over de passen die we de eerste dag reeds hebben gereden. Maar de eerste stop was bij het Casino voor lunch en een nieuwe stekker. Onze stekker heeft kuren en je kan maar beter voorbereid zijn. Het was heerlijk rijden over deze wegen. Boven op de Vaccia nog wat gedronken en als snel kregen we gezelschap van een paar varkens.

Daarna ging de route weer verder tot aan de T1. Dit is een vrij brede weg met veel snelrijdend verkeer. Bij Corte verlieten we de T1 weer om binnendoor verder naar Bastia te rijden. Vandaag rijden we met zijn vieren de lange route. Eenmaal de stad uit hebben we een plekje gezocht voor de lunch. De stoeltje weer opgezocht en ons stokbroodje gegeten. Aan de kant van de weg stonden nog een groot aantal kurk bomen. Deze zijn alleen niet afgesneden. 

Na de lunch reden we een stuk en toen vloog er een beest in Pat zijn helm. Wij dus stoppen en kijken of dat beest wel uit zijn helm was. Twee meter ervoor had ik nog een foto staan maken, dus Gertjan en Judith reden door. Gelukkig heeft hij niet zo'n dikke wang als in Cambodja eraan over gehouden. Daarna maar weer doorrijden, zit meneer een beetje om zich heen te kijken rijdt hij bijna van de weg. Alleen hier gaat de weg heel steil naar beneden, dus geen goed idee... 

Na een tijdje kwamen we Gertjan en Judith weer tegen, de weg iets verderop blijkt afgesloten te zijn. We zetten Pat in voor een andere route. Hij vind een route die ons over de berg moet krijgen. Het eerste deel gaat nog vrij goed, daarna worden de bochtjes wat krapper en op een gegeven moment gaat de weg over in gravel. Dat is voor ons met de offroads nog wel te doen (andere bandjes zouden dan wel handig zijn) maar met de Harleys zijn de bochtjes een drama. Uiteindelijk maar omgekeerd. Op dat punt had Judith het ook helemaal gehad, ik denk dat Pat het maar ter nauwernood overleefd heeft. 

Eenmaal weer terug op de "grotere" weg zijn we via een deels andere route terug gereden naar Corte. 

Vanuit Corte zijn we de T1 weer opgegaan richting Bastia. Voor vandaag hebben we genoeg gereden, op naar het hotel. Iets over 4 kwamen we bij het hotel aan, nadat we eerst de motoren nog vol gegooid hebben. Vanavond maar weer eten in het hotel, voor morgen kunnen we dan nog wel eens iets anders verzinnen. Nog twee dagen rijden op Corsica voor de boeg, dan de nachtboot naar Frankrijk voor de rest van onze vakantie.

Rondje Propriano (Bonifacio)

Om 7 uur ging ook vandaag de wekker ook al is zondag. Het weer werkte alleen vanmorgen nog niet mee, even dacht ik dat het regende. Dat zou niet zo mooi zijn want de was hing nog buiten aan de waslijn. Eenmaal gedouched even gekeken of het al droog was, maar helaas nog aardig nat. Hopelijk gaat vandaag de zon weer schijnen zodat het droog is als we terug komen. 

Na het ontbijt maar weer op weg. Het was niet zo zonnig als gisteren maar wel heel benauwd. De temperatuur liep toch al snel op naar 28 graden en dan was het nog geen 10 uur. De weg ging eerst naar Bonifacio. Dit is de meest zuidelijk gelegen havenplaats van Corsica. De stad ligt op een klif. Vanuit de oude stad heb je een mooi uitzicht op de kalkstenen rotsen. Je kunt ook met een boot het water op, maar dit bewaren we voor een andere keer. 

Op het uitzichtspunt zouden we bij helder weer Sardinië kunnen zien liggen, helaas wat regen en bewolking. Eenmaal weer op de motor ging het wat harder regenen, maar nog steeds werd je natter van het zweet dan van de regen. De doorwaai openingen mochten hun werk blijven doen. In Porto-Vecchio de motoren van Gertjan en Judith nog van benzine voorzien en onszelf van beroep voor de lunch. Na Porto-Vecchio werd de route een heel stuk leuker, de lange snelle rechte weg maakte weer plaats voor bochten. Boven de pas kwamen we nog langs een stuwmeer. Er stond niet heel veel water meer, wat deels restte was blubber. 

Het was te vroeg voor de lunch dus nog even een uurtje bochtjes gedraaid. Bij de lunch voor het eerste deze vakantie de stoeltjes erbij gepakt. Gelijk maar even de zelfontspanner gebruikt om een groepsfoto te maken. Hebben we in iedere geval al 1 foto waar we allemaal opstaan met motor. Na de lunch kwamen we op stuk wat wij de eerste dag al hadden gereden. Ook nu was het een mooie pas met geweldig uitzicht.

Eenmaal bij de kust was de warmte ook weer terug. Voor ons hoeft dat 30-50 km/u rijden langs de kust niet echt, je krijgt er geen verkoeling van. Weer wat verder uit de kust en wat slingerweggetjes dan zijn we weer in ons element. Ook hier zijn de uitzichten over de kust weer geweldig, echt van die plaatjes met mooie blauwe baaien. 

Ook nu was het niet helemaal helder. Terug bij het hotel zag het verderop achter de bergen ook goed donker. Ik wilde alleen nog wel zwemmen in de zee, dit is de laatste mogelijkheid morgen gaan we weer naar het Noorden. Pat en ik zijn nog wezen zwemmen, effe lekker afkoelen. Inmiddels wordt het een stuk donkerder of we het vanavond droog houden. Ik denk het van niet! Vandaag eten we weer bij het hotel, we hoeven dus geen kilometers te lopen. 

Morgen de motor weer inpakken en terug naar Bastia voor een paar dagen.