Rondje Bastia (kustweg)

Keuzes keuzes lange route of korte, willen we 8 uur op de motor zitten.... Antwoord ja nu we er zijn, willen we het eiland ook wel zien. Dit betekent alleen dat de wekker om half zeven gaat in plaats van 7 uur. Iets over half acht reden we weg, de file in... Binnen de eerste kilometer miste we een afslag, dus bij de volgende rotonde omdraaien. En eindbestemming bereikt was de conclusie van beide navigatiesystemen. Bij de volgende benzinepomp maar gestopt en de route opnieuw geladen. Toen moesten we nog wel 374 kilometer rijden. We gingen gelijk de heuvels in met mooie vergezichten. 

In het begin ging het al direct fout, mijn route ging de hoek om en die van Pat rechtdoor. Uiteindelijk daar waar ik op de weg zou komen, had Pat een heen en weertje. Mijn route had wel spannender geweest... Op een gegeven moment ging de route langs de kust rijden, de weg was niet overal even goed (iets van gaten kaas en spoorvorming). Eenmaal bij Calvi aangekomen, hebben we de citadel gelaten voor een volgende keer. We zijn gelijk de 50km lange kustweg op gegaan. Wat een geweldig uitzicht over de grillige kust. 

De lunch nuttigden we langs deze weg. De motoren parkeerden we in de grindbak, Pat kreeg gelijk herinneringen aan Hechlingen. Maar uiteindelijk heeft hij hem er rechtop uitgekregen. Aan het eind van de kustweg konden we nog naar de rode rotsen. Dit hebben we overgeslagen, scheelde een paar km van de route en we waren er al geweest. 

We vervolgde over een aantal bergpassen met af en toe wat vee op de weg. En ook vandaag zag Pat weer twee wildezwijnen.

Van de Col de Vergio reden we naar een tweetal stuwmeren. Op een gegeven moment moesten we de doorgaande weg af en via de rechterkant van het meer aan komen rijden zodat we de stuwdam over konden rijden. In het dorp waar we doorreden hadden ze ook de grootste lol, ons zagen ze meerdere keren voorbij komen. Maar we hadden snel de juiste weg. Na het tweede stuwmeer vervolgde we de weg door een kloof. De weg ging over hele mooie bruggetjes.

Na de kloof kwamen we weer voor een paar kilometer op de T20 (een vrij brede drukke weg). Eenmaal hier vanaf gingen we over een heel smal weggetje de bergen weer in. Het ene moment vroeg je je af waar de asfalteerwagen stond en het volgende moment stuiterde je bijna van je motor. Ook hier hadden we een route barree, nu maar de doorgaande weg gevolgd en zo terug naar Bastia gereden. Inmiddels was het spitsuur, dus net als de Corsicanen langs de file naar de rotonde gereden. Rond half zes waren we uiteindelijk terug bij het hotel. Een douche hadden we wel weer verdiend na het laatste stuk door de file in de warmte. Vanavond gaan we ergens buiten het hotel eten, dus de wandelschoenen maar aan.

Gertjan had een restaurant uitgezocht wat op loopafstand lag. Helaas was dit wel langs de drukke doorgaande weg. We liepen dus met gevaar voor eigen leven langs de weg en moesten hem ook nog oversteken. Met wat gebaren en dreiging on over te steken zijn we veilig aan de overkant gekomen. De pizza was ook overleden, dus bleef de rest van de kaart over. Maar we hebben eten..

Nog even terug komen op de steek van dat beest welke Pat zijn helm in vloog gisteren. Inmiddels is de rechterkant van zijn hoofd een stuk dikker, lijkt bijna op Cambodja.