Vandaag gaan we terug naar SawaSawa, zo'n 285 kilometer rijden. Om zeven uur aan het ontbijt zodat we om half acht konden vertrekken. Toen we op stonden waren er nog wat wolken maar die trokken snel weg. Dit betekend dus dat het een warme dag gaat worden. Het eerste deel van de rit was door de Taita Hills naar beneden, nog even genieten van het prachtige uitzicht. Eenmaal beneden gingen we de nieuwe asfalt weg op, dit reed lekker door. Voordat we de snelweg op gingen hebben we nog even koffie gedronken. Zo bij een grote stad is het druk met tankstations en wegrestaurants. En we kregen gelijk een beeld van de snelweg, een heleboel vracht verkeer. Wat we wel zouden missen waren de bussen van Nairobi, dat schijnt echt erg te zijn. Nu kwamen ze ons tegemoet vanuit Mombasa en de meeste zouden we ook nog missen.
Eenmaal op de snelweg zagen we gelijk een aangereden hyena liggen, al even dood want hij was helemaal opgezwollen. Een stuk verder was er een ongeluk met een vrachtwagen met bier, de hele lading lag over straat. Het hele dorp was uitgelopen, het was feest: gratis bier! Ook een hele gewaarwording zijn de weg werkzaamheden hier. Op een gegeven moment liggen er een paar takken op de weg, daar achter staat een mannetje een gat in de weg te hakken. Hoop dat ze wel gevaren geld krijgen hier, alles raast nog steeds voorbij.
Na dat ene mannetje werden we opeens van de weg af gestuurd, er waren meer mannetjes aan het hakken. Dan ga je gewoon in het zand verder. Het gevolg is dan dat er gaten in de weg gehakt zijn en die laat je gewoon zitten. Je krijgt dan dus gigantische gaten in de weg, een beetje slalommen is dan het gevolg. Tussendoor hadden we nog een stop bij een Engels stationnetje. Dit is nog steeds in gebruik, ze zijn inmiddels wel iets moderner geworden. Inmiddels wordt de mobiele telefoon gebruikt, maar de machinist krijgt nog steeds een papieren briefje mee.
Na de trein moesten we nog een klein stukje snelweg, daar werd het gelukkig weer onverhard. Maar we hebben de Keniaanse snelweg overleefd. Bijna aan het eind lag ik nog bijna naast mijn motor, de lag een hele mooie bobbel asfalt midden op de weg. Ik had precies een deel van deze bobbel en met flink corrigeren ben ik overeind gebleven... Was weer even een moment van: opletten Selma! Het onverharde deel was weer een kilometer of tachtig, wat een verademing.
Het enig verschil met de afgelopen dagen was de temperatuur, van het aangename naar het hele warme. Het water liep in stralen over mijn rug bij de stop, genoeg drinken dus. In Kinango hebben we de lunch genoten.
We hebben een tijdje op een stoel moeten wachten, maar uiteindelijk konden we allemaal zitten. Gelijk maar besloten dat we morgen gaan snorkelen. Peter heeft het gelijk geregeld en het was mogelijk, met zijn vijven een eigen boot. Na de lunch was het nog 75 kilometer naar huis, eerst nog 25 kilometer onverhard en daarna asfalt. Het onverharde deel was door de regen van de afgelopen week een wasbord geworden. Na het onverharde maar even bijgekomen van al het geschud. Toen nog een stukje naar Ukunda, daar nog was vocht tot ons genomen.
Op het laatste stuk naar SawaSawa, staken er nog een paar apen over. Net te laat met filmen natuurlijk. In de berm zaten er nog een paar en een paar meter verder staken er nog drie over. Rond half vijf waren we weer in SawaSawa. Snel de motoren in de garage gezet en op naar het zwembad. We werden eerst nog door het personeel verwelkomt, geweldig! Daarna snel die warme kleren uit, alles in de wasmand... Arm kamermeisje morgen, al die stinkende motorkleding. Maar dan kunnen we de laatste dagen in wat beter ruikende kleding rijden. Het zwembad was eigenlijk best wel warm, ben nog snel in de zee gelopen maar deze was ook warm. Een koud biertje ging er wel in, met chips en heerlijk verse dipsaus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten