Vandaag zou het pittig, pittiger, pittigst worden. De route zou gaan over de vlakte waar tot 200 jaar geleden de criminelen gedumpt werden als straf en recenter astronauten trainden voor de maanlanding. Afgelopen nacht heeft het aardig geregend en jammer genoeg was het vanmorgen nog niet opgehouden. Na het ontbijt, moest er eerst nog afgewassen worden en daarna konden we weer oppad. De eerste rivier kwamen we alweer tegen na 5 minuten. De park opzichter was mee gereden en hij zette zijn auto in de stroomversnelling. Bij deze eerste heeft Pat mijn motor overgereden. De weg was nog wel goed te rijden. Na de derde oversteek ging de park opzichter weer terug, we hadden nu de moeilijkste en diepste rivieren gehad. De koffiestop was bij een hut in de middle of knowhere, helaas was hij niet open. Na de koffie begon het vervelendste stuk, kleine keien , grote keien en nog grotere keien. Wat ben ik blij met mijn carterplaat. Doordat ik te langzaam reed viel ik twee keer stil in de bocht en helaas lag ik er dan ook weer naast. Maar dit zouden wel de laatste zijn voor de dag. Na de lunch ging het keien rijden een stuk beter. Na de keien volgde een heerlijk snel stuk over de uitstroom van het smeltwater van de gletsjer. Na dit stuk kwamen we in lava zand. Wat is dat rot rijden zeg. Je moest op het pad blijven maar doordat er al heel veel mensen overheen waren gegaan was dat bijna niet te doen. In de diepe geulen gleed je van de ene naar de andere kant. Op een gegeven moment zijn we er maar naast gaan rijden alhoewel dit eigenlijk verboden is. Maar nu kon ik wel door rijden. Na het zand was het nog iets van 6km totdat we bij de hut aankwamen. Vandaag kwamen we vroeg aan. Iedereen had vandaag wel zijn oeps momentjes gehad. Meer dan de helft van de mensen heeft vandaag zijn motor wel een keer neergelegd (behalve Pat natuurlijk). Nadat we ons weer in het slaaphok geïnstalleerd hadden, zijn we nog even de heuvel op gelopen. We wilde door de kloof lopen.
Drekagil (Drakenkloof) is de kloof aan de oostzijde van het Dyngjufjöll-gebergte. Aan het eind herbergt deze kloof een behoorlijke waterval.
Helaas zijn we niet tot de waterval gekomen. We zijn toen een ander wandelpad opgelopen. Wat een geweldig weids uitzicht heb je hier. In de namiddag ook de zon nog gaan schijnen. Hopelijk kunnen we nu vanavond weer genieten van het noorderlicht.
De Askja is een enorme, 46km2 grote en grootdeels met lava opgevulde prehistorische caldera, die deel uitmaakt van het Dyngjufjöll-gebergte.
Afstand: 107 km
Verblijf: Drekagil slaaphok
Plaats: Askja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten