Van Villa Serrano naar Monteagudo

De dag begon goed: geen ontbijt, de kokkin was naar Sucre en dan is het helaas. Dus de heren op zoek naar wat eetbaars op de markt. Na enige tijd kwamen ze terug met chinees brood en empenadas. Verder nog even wat yoghurt gescoord en in de keuken van het hotel water warm gemaakt. Ook het servies maar in gebruik genomen. Na het ontbijt maar snel op weg, één ding is zeker: de volgende keer zitten ze in een ander hotel. De weg naar onze eerste stop was geweldig. Het leek net of je door een maan landschap reed. In het volgende dorp ging Maarten kijken of het hotel daar beter was, helaas kunnen ze daar geen ontbijt verzorgen. De volgende keer dan toch maar het andere hotel in Villa Serrano. De weg die volgde had een mooi uitzicht maar was verder niet echt spectaculair. Volgens mij had ik hem beter op de motor kunnen rijden dan met de auto, je ging alle kanten op. En heel de weg (twee uur lang) zagen we de heren motorrijders niet. Onderweg maar aan tegenliggers vragen of ze echt nog voor ons reden en niet ergens in de afgrond lagen. Maar ze reden iedere keer nog 10 boliviaanse minuten voor ons. Uiteindelijk troffen we elkaar bij de lunch, de heren zaten er inmiddels al 30 minuten. We hebben lekkere vleesreepjes met rijst gegeten. Na de lunch vervolgde we onze weg langs de rivier. Het uitzicht was weer voortreffelijk. Dit keer kwamen we de heren vaker tegen. Na de laatste stop moesten we nog 25 kilometer naar de stad. Even daarna begon de modder partijen. En nog geen 10 minuten later stond Pat in de verkeerde richting. Toen wij aankwamen stond hij weer, maar hij had een pirouette gedraaid. Hij zat maar een beetje onder de modder... Zijn motor had een paar mankementen, standaard gebroken en schakel pook krom. Alles een beetje terug gebogen en veertje van de standaard terug gezet. Nog geen tien meter later staan we weer stil, veertje weer van de standaard losgeraakt. Nu maar vast gezet met tyrerips. Toen weer verder. Maar dat was van korte duur want er stond een vrachtwagen vast in de modder. De motoren konden er langs en zijn naar het hotel gereden. Wij stonden daar maar te wachten op iets waar geen beweging in zat. Na een uur later was de vrachtwagen er nog niet uit. Maarten kwam mij en de tassen inmiddels halen met een taxi.  De chauffeur van deze auto was echter zo slecht dat wij ook bijna naast de weg lagen, Maarten heeft toen zelf maar het stuur overgenomen. Uiteindelijk zijn we veilig aangekomen bij het hotel. Pat kon nu douchen en droge kleren aantrekken. Om zeven uur gingen we eten, er reed een auto naar het centrum en wij konden meerijden. We zaten met 9 personen in de auto, drie kinderen en zes volwassenen!?! In het centrum zijn we afgezet bij een kip restaurant. Ze verkopen hier kip gerookt op hout met patatjes. Het smaakte voortreffelijk, we hadden wel een vriendin aan tafel. Ze smulde heerlijk van de botjes die Maarten haar gaf. Inmiddels was de vrachtwagen los, maar even verder stond hij weer vast. De auto zal vanavond misschien niet meer aankomen en ik ben zo stom geweest om alleen Pat zijn tas mee te nemen. Na het eten zijn we terug gelopen naar het hotel, onderweg nog wat water en fanta gekocht. In het hotel nog koffie gedronken en toen begon het wachten op de auto. Rond half tien was José er met de auto en aanhanger. Voor hem was het lange wachten voorbij, snel nog wat eten en dan uitrusten. Morgen weer een nieuwe eind bestemming, als José er niet langs de vrachtwagen zou zijn gekomen, dan zouden we weer terug gaan naar Villa Serrano. Maar dat is gelukkig niet nodig.