Van Monteagudo naar Camiri

Vanmorgen zag het er nog grijs uit, wel wat beter dan gisteren maar of we het droog zouden houden... Volgens Maarten zou het om elf uur gaan regenen dus snel maken dat we weg waren. Het maken van de standaard van Pat zijn motor zou dan maar moeten wachten. Na het best wel luxe ontbijt, tanken en onderweg. Al in het begin waren we de weg kwijt, dan maar vragen hoe we het dorp uit konden komen en  op de juiste weg zouden belanden. Net buiten het dorp kwamen we de heren tegen, die wilde er wat olie bij. Dat dus effe gegaan en weer op weg. Volgende stop was een waterdoorwading , hier moest een fotoshoot plaats vinden. Daarna gingen we echt op weg. De weg was waarschijnlijk bij mooi weer vol met mooie uitzichten, alleen nu hingen de wolken vrij laag. Rond half twaalf kwamen we aan bij de lunch. We moesten wel even wachten want het restaurant ging pas vanaf twaalf uur open. De lunch bestond vandaag uit maïssoep en vlees met rijst. Smaakje allemaal heel erg goed. Na de lunch begon het tweede deel van de rit en wat naar later blijkt ook het meest spectaculaire stuk. In het behun zag de weg er nog best aardig uit, niet zo nat als een stuk wat we vanochtend gereden hadden. Na een mooi uitzichtspunt, begonnen de wolken wat laag te hangen. Het regende gelukkig niet maar het was er wel heel vochtig. De weg daarentegen was ook heel nat met veel blubber. Pat stond tot net boven zijn enkels in de blubber als ze stil stonden. Met de auto gleden we door de sporen heen. Op een geven moment stonden Maarten en Pat in een bocht te kijken hoe wij met de 4x4 naar beneden gleden. Na de bocht haalde zij ons weer in. Daarna stonden wij weer stil omdat er een auto zich vast gereden had. Na een half uurtje en twee bulldozers was de auto uit de weg en konden weer verder naar beneden glijden. De auto voor ons had het idee dat je kombochten zo klein mogelijk moest nemen, we zagen hem bijna om gaan. Eenmaal beneden aangekomen stond er een hele rij vrachtwagens te wachten om naar boven te gaan, alleen de weg is te slecht voor hen om te rijden. Net toen we dachten dat we een wat betere weg te kregen bleek het slechts voor korte duur. De stukken waar ze bezig waren met de gasleidingen zijn gewoon verrot gereden. Dus maar weer glibberen en glijden. Op een kruising zagen we de heren motorrijders weer, zij stonden daar bij te komen. Daarna was het nog 50km tot het hotel, waarvan 30km gravel of wat er voor door moet gaan. Helaas voor ons ging het toen miezeren en deden de ruitenwissers het niet meer. Best wel lastig om dan kuilen te vermijden. Na wat hobbels deden de ruitenwissers het opeens weer maar het bleek van korte duur. Tussendoor nog even gekeken of het te maken was, maar dat lukte niet. Eenmaal bij het asfalt aangekomen werd het zicht alleen maar slechter en moesten we samen turen of er geen beesten of mensen op de weg liepen. Ook hadden we nog wat oponthoud bij de tranka (tolpoort) maar uiteindelijk mochten we verder. Rond half vier waren we in de stad. Na in eerste instantie een verkeerde afslag genomen te hebben zijn we uiteindelijk toch bij het hotel aangekomen. Het is best een grote stad waar we in zitten, Camiri staat bekend om zijn olie.
Bij het hotel aangekomen hebben Maarten en José de ruitenwissers gemaakt, de zekering was door gebrand.
Onze kamer was nog niet klaar toen Pat aankwam, maar eerdat ik er was wel. Dus Pat kon zich opfrissen en ik heb wat liggen bijkomen van de dag. Ook in de auto zitten is best vermoeiend...
Om zes uur gingen we eten. We werden door de baas van het hotel naar het centrum gebracht. Het diner was dit keer in een luxueus hotel, JR hotel. Pat en ik hadden samen een heerlijke schotel, helaas kregen we hem niet op! Na het diner een taxi gezocht die ons weer terug bracht naar het hotel daar boven op die berg. Doordat het centrum helemaal opgebroken is, rij je kris kras door de stad waardoor je geen enkel idee meer hebt van waar je bent. We waren nog even bang om op een afgelegen plek vermoord en verkracht te worden maar werden gelukkig alsnog gewoon afgezet bij het hotel. Op naar weer een nieuwe dag morgen. Ik heb vandaag wel besloten dat ik de rest van de vakantie in de auto blijf en niet meer motor ga rijden. Lijkt me voor mezelf beter, in de auto zitten is al vermoeiend genoeg.