Van Charagua naar Samaipata

Het ontbijt was vandaag in de woonkamer annex eetkamer van de eigenaar van het hotel. Gezellig huiselijk zal ik maar zeggen. Na het ontbijt moesten we snel op pad want het zou een lange dag worden. De eerste km offroad en daarna nog heel veel asfalt. Binnen 10 km had Pat zijn motor al kapot, maar eerst moesten we nog langs een bus die zich vast gezet had in de blubber. Daarna mijn motor van de trailer gehaald en die van Pat erop. In het begin moest Pat wennen waan mijn motor, maar uiteindelijk went ook een mini motor... Onderweg op de blubber nog een paar keer gestopt om effe bij te komen. Na ongeveer 80 km kwamen we bij het asfalt aan, de 20 km er voor hoopte José iedere keer maar dat er asfalt lag bij de volgende bocht. Hij was deze weg echt zat, ik ook moet ik eerlijk zeggen. Om twee uur kwamen we adam in het restaurant voor de lunch, snel naar binnen werken en dan nog meer dan 200 km asfalt. Helaas mag je hier maar 80 km per uur op het asfalt. Maar wat ze hier wel hebben zijn lasers, wij werden dus ook aan de kant gehaald... Alle papieren voor alles weer in orde gemaakt en we konden onze weg vervolgen. Dit was voor korte duur, want de volgende stop was een politie post. Hier weer aardig wat op onthoudt, uiteindelijk mochten we ook hier door. Gelukkig geen algehele controle van de auto, wat bij onze voorgangers wel gebeurde. De rest van de reis ging voorspoedig tot de weg geblokkeerd was. Er stonden leraren op de weg die meer geld wilde hebben. Hier dus op zoek naar een omweg. Er gingen auto's een hoek om en die zijn weer maar gevolgd. Dit werd dus een offroad weg met gaten en water wat menig auto zijn passagiers liet uitstappen om vervolgens twee meter verder weer in te stappen. Eenmaal weer op de weg, zei José in eerste instantie dat we er over 1,5 uur waren. Dit werd alleen een stukje later... Uiteindelijk kwamen we over zevenen bij Maarten zijn huis aan. De laatste 1,5 uur hebben we in het donker gereden met voor ons nog een aantal bijna botsingen. Inhalen als het niet mogelijk is of zo. Eenmaal aangekomen stond er chocolademelk en cake, dit ging er best wel in. Ook kregen we nog een t-shirt als herinnering aan de trip. Voor mij zijn er helaas weinig leuke herinneringen aan deze vakantie.
Rond achtte waren we in ons hotel, hele mooie kamer hebben weer dit keer. Snel even douchen en spullen pakken,  want om half negen gaan we eten. Morgen nog een dag naar Santa Cruz en dan op naar huis.