Vanmorgen om 7 uur opgestaan, snel onder de douche en dan op weg. Iets over acht reden we thuis weg. En om kwart over negen leverde we de auto in bij Karel. Verzamelen was bij balie 23, dit was de incheckbalie van Cathy Pacific. Zo langzaamaan druppelde iedereen binnen, in totaal zijn we met negen personen. Gertjan en Judith waren de laatste die aankwamen, ze hadden een beetje vertraging gehad onderweg.
Het inchecken is bij ons natuurlijk altijd een sport, de super grote tas met motorkleding in de scanner te proppen. Maar hij werd ook dit keer weer geaccepteerd. Enige wat ik voor elkaar kreeg, was de boardingpas onder het apparaat schuiven. Maar de mevrouw was zo vriendelijk om een nieuwe te printen (voor Patrick). De andere twee tassen gingen prima de scanner in. Ook de douane mochten we door, wel schoenen e.d. uit maar op sokken gaat goed. De zelf scan service voor de paspoort controle was ook weer een nieuwe uitdaging, maar ook gelukt. Toen hadden we nog bijna twee uur voordat we konden inchecken, tijd voor koffie!
Iets over twaalf was het boarding time, wij op weg naar de gate. Wat een groot vliegtuig zeg, wij zitten op rij 67 en 68. Niet naast elkaar maar wel bij elkaar in de buurt. Ik zit naast Judith en Patrick en Gertjan zitten ook op hetzelfde rijtje. Bijna op de geplande tijd vertrokken we. In het vliegtuig kan je via een camera (welke aan de onderkant van het vliegtuig zit) meekijken. Dit is een leuk gezicht tijdens het opstijgen. Wat nu rest is bijna 11 uur ons zien te vermaken. Nog een tijd met een poolse reisleidster staan te praten, je moet toch wat. Ze heeft nog wat leuke tips gegeven (of niet), dat moet nog blijken.
Rond kwart voor zeven local time kwamen we aan in Hong Kong. Hier hadden iets meer dan een uur de tijd om van de ene kant van het vliegveld naar de andere kant te komen. Het was een beetje haasten. Maar dit is gelukt, we waren ruim op tijd bij de gate. We moesten nog een stukje met de bus, de dragonair gates liggen in een apart gebouw. Daar kon zien hoe de bagage het vliegtuig in ging, gelukkig waren al onze tassen erbij. Om half negen begonnen we met taxiën, om negen uur mochten we dan ook werkelijk vertrekken. We stonden ook hier gewoon in de file. Tegen half twaalf waren we op het vliegveld in Phnom Pehn. Terwijl we over Cambodja vlogen, vroegen wij ons wel af of we niet onze snorkel mee hadden moeten nemen.. Wat ligt hier een hoop water zeg. En dan verteld Brecht later gewoon dat het regenseizoen al vroeg was opgehouden, de rivier staat ook al vrij laag... Voor we buiten stonden op het vliegveld moesten we nog wel een visum hebben en door de immigratie. Een visum halen is hier ook wel weer een belevenis, er zitten tien man achter de balie en één voor één behandelen ze het paspoort. Je levert je paspoort en visum aanvraag in en even later wordt je paspoort getoond en je naam geroepen, dan mag je na betaling van $ 30 je paspoort weer meenemen. Bij de immigratie ging het iets sneller... Eenmaal bij de bagage band kwam alles er al aan, dat was dus ook snel geregeld. Als laatste de douane, daar hadden we niks aan te geven dus ook gelijk door. Brecht stond ons al op te wachten. De bus stond alleen net buiten het vliegveld, het duurde een tijdje voor hij er uiteindelijk was en we op weg waren naar het hotel. Dit weekend waren het een nationale feestdagen, met drakenboot races op de rivier. Het is dus super druk in de stad, dit maakte dat het effe duurde voordat we er eindelijk waren. In het hotel aangekomen, de koffers uitgepakt, een douche genomen en naar het zwembad gegaan om wat te drinken. Om half drie hadden we kleine kennismaking, weer de namen gehoord (nu nog gaan onthouden) en nog wat leuke korte verhaaltjes. Na de kennismaking gingen we met de tuktuk naar het centrum. Wat een chaos is het verkeer toch, je doet maar wat je wilt en toetert dat je iemand best gezien hebt... Eenmaal bij het historisch museum, zijn we een rondje gaan maken door het museum. Op zich best leuk, maar ik verwacht dat we nog wel meer hiervan gaan tegen komen de volgende weken. Na het museum nog een rondje door een aantal straatjes gemaakt, waarna we in een bar/ restaurant terecht kwamen op de 6de verdieping met uitzicht over de rivier. Hier hebben we voor $ 94 met 10 man gegeten, geen geld zou ik zeggen. Daarna nog even wat insecten gekocht, wij niet maar een ander kon het niet laten. Het restant maar aan een familie weggegeven, want alles was toch teveel. Na nog wat foto's van het verlichte paleis, zijn we in de tuktuk gestapt op weg terug naar het hotel. Dit duurde iets langer, één van de tuktuk's had geen koelwater meer en stond stil boven op de brug. Na de brug maar met twee verder gegaan, paste prima. Voor nu is het einde dag en gaan we lekker slapen na 1,5 dag wakker te zijn geweest.
Het inchecken is bij ons natuurlijk altijd een sport, de super grote tas met motorkleding in de scanner te proppen. Maar hij werd ook dit keer weer geaccepteerd. Enige wat ik voor elkaar kreeg, was de boardingpas onder het apparaat schuiven. Maar de mevrouw was zo vriendelijk om een nieuwe te printen (voor Patrick). De andere twee tassen gingen prima de scanner in. Ook de douane mochten we door, wel schoenen e.d. uit maar op sokken gaat goed. De zelf scan service voor de paspoort controle was ook weer een nieuwe uitdaging, maar ook gelukt. Toen hadden we nog bijna twee uur voordat we konden inchecken, tijd voor koffie!
Iets over twaalf was het boarding time, wij op weg naar de gate. Wat een groot vliegtuig zeg, wij zitten op rij 67 en 68. Niet naast elkaar maar wel bij elkaar in de buurt. Ik zit naast Judith en Patrick en Gertjan zitten ook op hetzelfde rijtje. Bijna op de geplande tijd vertrokken we. In het vliegtuig kan je via een camera (welke aan de onderkant van het vliegtuig zit) meekijken. Dit is een leuk gezicht tijdens het opstijgen. Wat nu rest is bijna 11 uur ons zien te vermaken. Nog een tijd met een poolse reisleidster staan te praten, je moet toch wat. Ze heeft nog wat leuke tips gegeven (of niet), dat moet nog blijken.
Rond kwart voor zeven local time kwamen we aan in Hong Kong. Hier hadden iets meer dan een uur de tijd om van de ene kant van het vliegveld naar de andere kant te komen. Het was een beetje haasten. Maar dit is gelukt, we waren ruim op tijd bij de gate. We moesten nog een stukje met de bus, de dragonair gates liggen in een apart gebouw. Daar kon zien hoe de bagage het vliegtuig in ging, gelukkig waren al onze tassen erbij. Om half negen begonnen we met taxiën, om negen uur mochten we dan ook werkelijk vertrekken. We stonden ook hier gewoon in de file. Tegen half twaalf waren we op het vliegveld in Phnom Pehn. Terwijl we over Cambodja vlogen, vroegen wij ons wel af of we niet onze snorkel mee hadden moeten nemen.. Wat ligt hier een hoop water zeg. En dan verteld Brecht later gewoon dat het regenseizoen al vroeg was opgehouden, de rivier staat ook al vrij laag... Voor we buiten stonden op het vliegveld moesten we nog wel een visum hebben en door de immigratie. Een visum halen is hier ook wel weer een belevenis, er zitten tien man achter de balie en één voor één behandelen ze het paspoort. Je levert je paspoort en visum aanvraag in en even later wordt je paspoort getoond en je naam geroepen, dan mag je na betaling van $ 30 je paspoort weer meenemen. Bij de immigratie ging het iets sneller... Eenmaal bij de bagage band kwam alles er al aan, dat was dus ook snel geregeld. Als laatste de douane, daar hadden we niks aan te geven dus ook gelijk door. Brecht stond ons al op te wachten. De bus stond alleen net buiten het vliegveld, het duurde een tijdje voor hij er uiteindelijk was en we op weg waren naar het hotel. Dit weekend waren het een nationale feestdagen, met drakenboot races op de rivier. Het is dus super druk in de stad, dit maakte dat het effe duurde voordat we er eindelijk waren. In het hotel aangekomen, de koffers uitgepakt, een douche genomen en naar het zwembad gegaan om wat te drinken. Om half drie hadden we kleine kennismaking, weer de namen gehoord (nu nog gaan onthouden) en nog wat leuke korte verhaaltjes. Na de kennismaking gingen we met de tuktuk naar het centrum. Wat een chaos is het verkeer toch, je doet maar wat je wilt en toetert dat je iemand best gezien hebt... Eenmaal bij het historisch museum, zijn we een rondje gaan maken door het museum. Op zich best leuk, maar ik verwacht dat we nog wel meer hiervan gaan tegen komen de volgende weken. Na het museum nog een rondje door een aantal straatjes gemaakt, waarna we in een bar/ restaurant terecht kwamen op de 6de verdieping met uitzicht over de rivier. Hier hebben we voor $ 94 met 10 man gegeten, geen geld zou ik zeggen. Daarna nog even wat insecten gekocht, wij niet maar een ander kon het niet laten. Het restant maar aan een familie weggegeven, want alles was toch teveel. Na nog wat foto's van het verlichte paleis, zijn we in de tuktuk gestapt op weg terug naar het hotel. Dit duurde iets langer, één van de tuktuk's had geen koelwater meer en stond stil boven op de brug. Na de brug maar met twee verder gegaan, paste prima. Voor nu is het einde dag en gaan we lekker slapen na 1,5 dag wakker te zijn geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten