Rondje Antananarivo op de motor

Om half zeven ging de wekker, vakantie en uitslapen dat is er bij ons niet bij. Zeven uur aan het ontbijt en om acht uur waren de taxi's er om ons naar de motorzaak te brengen. We verdeelden ons over drie taxi's, de luxe namen wij met zijn vieren en de rest verdeelde zich over de overige. Eenmaal bij de motorzaak bleek dat we toch wel iets te vroeg waren. De motoren stonden nog niet buiten, de monteurs waren er nog niet. Je moet ook niet alles verwachten op een maandagochtend. Er was een ruime keuze uit motoren, de nieuwe KTM's kregen we niet mee maar wel nieuwe Honda's XR 190. Ik heb gekozen voor een Honda, hier kan ik tenminste bij de grond. Een WR rijdt wel lekkerder maar daar kan ik net niet met mijn voeten bij de grond. Mijn motor heeft 53 km op de teller staan, 1000 km beurt slaan we over denk ik....

Nu we de motoren hebben, moeten we voor vandaag nog kleding zien te vinden. In de achter gebleven voorraad vind ik een helm, knie beschermers en een body protector. Van Judith had ik handschoenen geleend, dus we kunnen rijden. Op de handschoenen na is alles een beetje groot, dus af en toe wat hijsen hoort erbij vandaag. Nadat de grote baas van de motorzaak aan was gekomen konden we oppad. Eerst de motoren voltanken en water kopen dan komen we de dag wel door. Daarna de volgende uitdaging, in de spits de stad uit komen. Dit was een kruip door sluip door gebeuren. Daar waar de politie op de rotonde stond, reed de gids gewoon door.... Geen idee wat de regels hier zijn, maar volgens mij hoor je te stoppen. Eenmaal de stad uit werd het rustiger rijden, wel gelijk aangereden zand maar goed te doen. We reden tussen de rijstvelden door, op dit moment wordt de jonge rijst geplant voor de tweede oogst. Het is dus heel erg groen overal. Langs de weg kom je de Zebu tegen, dit zijn van oorsprong Indiase koeien. Het rundvlees wat je hier kan kopen, is van de zebu. Onderweg was mijn rechter achterknipperlicht al los gekomen, hij bungelde aan het draadje. De monteur heeft dus gelijk wat te doen bij de eerste stop.

Rond elf uur kwamen we op de Blue Hill aan, hier staan de overblijfselen van het paleis van de koning. Rond Antananarivo staan 12 heuvels, de koning had dus ook 12 vrouwen. Op iedere heuvel had hij één vrouw, welke af en toe naar het kasteel mocht komen. Voor we naar het paleis gingen, kreeg Frank nog een telefoontje dat onze tassen in het hotel waren (eerst zien dan geloven, maar ziet er wel goed uit). Bij het restaurant ons eten besteld en daarna de heuvel op naar het kasteel. In het kasteel hebben we een rondleiding gekregen en dus wat cultuur op kunnen snuiven. De heuvel en het kasteel zijn UNESCO cultureel erfgoed. Eenmaal weer terug bij het restaurant, werd het eten vrij snel geserveerd. Pat had pasta met Zebu en ik een sandwich ei, smaakt allemaal goed.

De terugweg was wat technischer rijden dan de heenweg. Leuke afdaling naar beneden en een smalle stenen brug over een kanaaltje. De brug was niet breder dan 40 cm met daarna een leuk afstapje. De gids/ monteur heeft een aantal motoren over gereden en Pat de mijne. Die van zichzelf liet hij de gids doen, heel de tijd slaat de motor af dus voor het geval dat liet hij het aan hem over. De heuvel op maakte daarna de eerste val van de reis. Een van de Noren ging onderuit en de motor maakte nog een extra salto, gelukkig is alles goed afgelopen. Ik reed zelf naar boven, maar heb achteraf nog wel een duwtje gekregen van de gids. De route verder was leuk om te rijden. Inmiddels zakten wel mijn knie protectors steeds naar beneden, staan op de motor was daarmee geen succes. De wegen met kuilen waren vandaag dus iets minder aan mij besteed. Morgen nieuwe dag, nieuwe kansen en eigen kleding. Terug de stad in was voor Pat een drama. Als hij gas maar minderde sloeg de motor af en daarna starten was niet zo gemakkelijk. Morgen krijgt hij een nieuwe motor, hopelijk is die beter. Judith haar knipperlicht was inmiddels ook los, die kan zo dadelijk gemaakt worden.

In het hotel was het tijd voor het landingsbiertje. En onze tassen waren er, Joepie!!! Lekker douchen, haar wassen en schone kleren aan. Het volgende uurtje was dus tassen uitpakken en alles rangschikken voor morgen. Om half zeven was het verzamelen om te gaan eten, vandaag Italiaans. Eenmaal in het restaurant hebben wij een lokaal gerecht op met varkensvlees en agave bladeren. De lokale keuken smaakt goed moet ik zeggen. Morgen om zeven uur ontbijten dus weer vroeg onder de wol.