Van Levico naar Livorno

Vandaag de verbinding van Levico naar Livorno van iets meer dan 400km waarbij ongeveer 100km over de tolweg. Rond half negen zaten we weer op de motor. Het eerste deel was hetzelfde als het laatste stuk gisteren. Het was nog even lekker bochtjes draaien. Ergens in de wijnstreek hebben we de eerste stop gehouden. Onderweg nog bijna een eekhoorn plat gereden, gelukkig was hij snel genoeg met oversteken. 

Na de stop nog effe een drukke stad door en dan de tolweg op. Ben je bij het tolpoortje moet je het kaartje weer ergens kwijt. Dan maar in een zak stoppen zodat ik hem dadelijk weer kan vinden. Het idee was om nog op de tolweg te tanken en eten. Helaas tanken lukte maar eten niet. Eenmaal van de tolweg kwamen we op hele drukke weg terecht. Waar we in Afrika op gevaarlijke wegen hebben gereden, kan deze weg er ook op. De manier waarop de Italianen rijden: maximum snelheden zijn een indicatie en strepen staan er voor de sier. Tevens kan je makkelijk van twee banen drie maken. We hebben het weer overleefd. Op deze weg waren veel restaurants, maar eigenlijk wilde we snel wat eten. Eenmaal van deze weg af en weer op de gezellige smalle weggetjes hadden we nog niet gegeten. Uiteindelijk bij een pizzeria terecht gekomen, er werd alleen Italiaans gesproken maar onze buikjes waren gevuld. Het was Gertjan en Judith eindelijk gelukt om twee cementwagens in te halen toen we stopte om te eten, helaas...

Hierna nog het laatste stukje. Gelukkig ging dit binnendoor over de kronkel weggetjes. Nog even gestopt op de pas Abetone. Daarna een wedstrijdje met een Mercedes gedaan naar beneden na het inhalen van een heel langzaam autootje. Hij heeft me niet ingehaald.

Bij de duivels brug nog wat gedronken en helaas trok ik toen de rits van mijn jas kapot. Nu moet ik de komende twee weken heel voorzichtig mijn jas aantrekken of een manier vinden om hem te maken ook al is het provesorisch. Nu met wat ducktape vastgeplakt.

Het laatste stuk ging weer over de tolweg. Bij het wegstoppen van mijn kaartje, viel hij uit mijn zak. Dus afstappen, kaartje pakken, weer wegstoppen, weer opstappen en door de slagboom. Toen reed Pat bijna de verkeerde weg op, maar gelukkig herstelde hij en hadden we de juiste. Judith nam alleen later de verkeerde, dit was bijna 20km omrijden met extra tolpoortjes. Eenmaal weer van de tolweg zijn wij naar het hotel gereden. Toen wij beneden kwamen om de motoren weg te brengen, stonden ze net in te checken. 

Diner maar in het hotel vandaag, morgen moeten we vroeg op want de boot gaat om acht uur maar je moet meer van een uur van te voren aanwezig zijn.