Van Ampefy naar Antsirabe

Was een onrustige nacht, om het uur zat Pat wel op de wc waardoor ik ook weer wakker was. Hopelijk is nu alles eruit en gaat het overdag beter. Hij heeft in ieder geval met het ontbijt nog iets gegeten. De eerste 80 kilometer van vandaag ging over asfalt. Dan kan je nog discussiëren over het feit of dat wat in België ligt ook asfalt genoemd mag worden, jullie raden het al... er waren meer gaten en dan wel echte potholes dan asfalt. We reden vandaag wat rustiger dan gisteren, af en toe een foto momentje moet ook kunnen. De omgeving zag er geweldig uit. We reden door de bergen met overal waar je maar kon kijken rijstvelden. De eerste oogst is nu gedaan en de velden worden omgeploegd en van de klei worden bakstenen gedroogd en daarna gebakken. Er is dus volop bedrijvigheid. Op de weg zie je heel veel ossenkarren en Zebu's, af en toe is het wat zigzaggend overal doorheen. Na 80 kilometer kwamen we in een wat groter dorp aan, hier was het koffietijd.

Na dit dorp ging het asfalt over op onverhard. De weg was na de regentijd afgeschraapt, dus best aardig te rijden. Zo af en toe was er nog wat kuilen met loszand maar over het algemeen was het goed te doen. Onderweg nog een paar keer gestopt om wat te drinken en al het stof uit de ogen te halen. Volgende keer toch maar mijn stofbril opzetten in plaats van mijn zonnebril. Mijn voorgangers had ik al laten gaan om wat uit het stof te rijden, maar de vrachtwagens maakten nog veel meer stof. Dus als die gepasseerd was zag je de eerste tijd niet veel. Op een gegeven moment had ik nog bijna een hond onder mijn wiel, hij bleef midden op de weg stil staan en gelukkig ik ook... Ergens langs die weg moest ik ook nog eens plassen, best lastig als bijna overal mensen aan het werk zijn. Met al dat gehobbel was het toch echt wel nodig. Bij de een na laatste stopplaats was een iets lager gelegen stuk grond uit het zicht, gelijk maar gebruik van gemaakt om de blaas te legen. Het volgende stuk reed toch veel relaxter. Na ongeveer 40 kilometer kwamen we weer bij het asfalt aan. Nu was het nog ongeveer 30 kilometer over de RN6 naar Antisirabe.

Ook het rijden over deze weg is een uitdaging. Auto's houden zich niet aan hun eigen kant van de weg, net zoals de vrachtwagens dus opletten geblazen. Eenmaal in de dorpen is dat helemaal, hier zigzaggend iedereen om de gaten, je weet dus nooit waar ze heen gaan. In Antisirabe kreeg je daarbij nog veel meer riksja's erbij, de fiets en ouderwetse gelopen riksja. Je krijgt een idee dat de meeste inwoners geen zin hebben om te lopen. Frank onze gids heeft jaren in deze stad gewoond, dus voordat we bij het hotel aankwamen kregen we eerst een rondje langs de bezienswaardigheden. Iets voor 13:00 waren we in het hotel. Eerst geluncht en daarna de tassen naar de kamers gebracht en een douche genomen. Intussen was Pat zijn afstandsbediening kwijt van de camera, dus weer naar boven om te zoeken. Uiteindelijk wel gevonden, alleen had de monteur hem om Gertjan zijn motor gedaan en niet om die van Pat.

De rest van de middag was het tijd om de stad te verkennen. Eerst weer wat miljoenen gehaald, oh nee maar 600.000 meer was niet mogelijk. De automaten schijnen maar 40 briefjes per keer te geven, dus naar wat er in de automaat zit kan je 40 * 5.000 of 40 * 20.000 of alles wat er tussen zit halen. Nu waren het 5.000jes dus kreeg je max 200.000 per keer. Wij hadden ook nog de pech dat de automaat werd schoongemaakt toen we voor de derde keer wilde pinnen. En er stond maar een klein rijtje te wachten achter ons..... Na het schoonmaken kwamen er wel opeens 20.000tjes uit. Eenmaal rijk gingen we op zoek naar een telefoon winkel voor een simkaart, ook hier stond een rij. Gertjan en Judith hebben hierin gestaan, wij zijn verder de Avenue over gelopen. Uiteindelijk hebben we met zijn allen nog wat gedronken in een restaurant. Rond 17:00 zijn we terug gelopen naar het hotel.