Van Bekapaka naar Morondava

Weer een keer vroeg op vandaag, de heren moeten 200 kilometer offroad en wij hobbelen in de auto. Om half acht reden we weg, de motoren waren al naar de boot. Op de boot kwamen we ze weer tegen. Na de boot stond er een hele rij auto's te wachten, wij reden er langs. Bij de slagboom mochten we door omdat we bij de motoren hoorden, de rest van de auto's moest in colonne. De eerste stop was een crash van Ture, hij heeft een flinke snee in zijn arm en zijn voet bezeerd. Nadat de snee schoongemaakt en verbonden was, gingen we weer verder. Ture ging gewoon weer op de motor, een echte Viking. Even later stond er een motor met een lekke band. Nadat deze gerepareerd was, gingen we verder. Helaas was nu een groot deel van de colonne voorbij gekomen. De motoren konden deze makkelijk inhalen, wij niet. Gelukkig stopte een groot aantal auto's in het volgende dorp, daar waren we dus in één keer voorbij. Daarna kwamen we achter twee auto's te zitten die niet heel hard reden, duurde het iets langer voordat we in het dorp aankwamen. Eenmaal in het laatste dorp voor de pont moest er nog getankt worden. Dit duurde en duurde maar voordat er gevulde flessen naar buiten kwamen. Ja hier gaat de benzine per anderhalve liter fles... Vanaf de benzinepomp zijn Judith en ik naar het restaurant gaan lopen. Als lunch vandaag tomatensalade, iets lekker lichts.

Na de lunch moest Judith haar motor nog op de auto. De motor stond gestald bij een hotel, daar was ook de sleutel afgegeven... Helaas is deze niet meer te vinden en moest het contactslot eruit, hij stond namelijk ook nog eens op stuurslot. Daarna moesten er genoeg mensen gevonden worden om de motor op de auto te zetten. Er waren niet veel mensen genegen om te helpen, laten we zeggen in eerste instantie niemand. Na een tijdje hadden we twee vrijwilligers. De chauffeur op het dak, spanbanden eraan en optillen maar. Heel makkelijk ging het niet maar hij stond uiteindelijk half op de auto. Voorwiel er maar uit, dan kan de motor daar op rusten als hij rechtop staat. Na veel gehannes stond de motor op de banden met een paar spanbandjes vastgemaakt. Eindelijk konden we naar de pont. Damien en Leonardo bleven erbij rijden om te kijken of de motor bleef staan.... Eenmaal bij de pont konden we gelijk doorrijden, eerst de motoren en dan de auto. Veel plek was er niet over, maar we zijn mee. Aan de andere kant was er een best groot verschil tussen de pont en de reeds aangemeerde andere pontjes. De motoren kwamen er met moeite op, de auto's mochten één voor één een pont verder rijden zodat alle auto's eraf konden rijden. Daarna kwam het losse zand, om de paar meter was het controleren of de motor nog vast stond. Damien bleef in de buurt om te helpen de motor iedere keer weer (beter) vast te zetten. Na de pont werd er al aangegeven dat we de zonsondergang bij de Baobab Allee waarschijnlijk niet gingen halen. Wij hadden ook al niet meer de verwachting dat het wel ging lukken, als je om de 10 minuten stopt. Onderweg ging er steeds meer rammelen aan de auto, moest er ook steeds vaker water in gegooid worden en uiteindelijk liet een stuk bullbar ook nog los. Eerst vastgemaakt met binnenband, totdat Damien langs kwam en dat deel er maar afsloopte. Uiteindelijk waren we vijf minuten voor zonsondergang bij de Allee. Het viel me alleen tegen, onderweg hadden we mooiere vergezichten gehad met de ondergaande zon. Eigenlijk waren de wolken van twee dagen geleden er moeten zijn.

Na de zonsondergang weer in de auto en op naar het hotel. Rijden hier in het donker is best een uitdaging. De meeste bewegende voertuigen hebben geen verlichting en de mensen vallen ook niet op. Het eerste deel offroad zaten we ook nog achter een auto zonder haast, duurde lang... Daarna de stad door, iedereen is wakker 's avonds dus erg veel volk op straat. Moet zeggen wel een gezellige boel. Eenmaal in het hotel nog wat gedronken en gegeten en toen was het weer bedtijd.