Uitstapje naar Cu Chi

Vandaag een dag niet motorrijden, kunnen we een beetje bijkomen. We gaan ondergronds in de Cu Chi tunnels. Uitslapen was er helaas niet bij, ook nu ging de wekker om 6:15. Nou ja dat zou hij zijn gegaan, helaas was Pat zijn telefoon niet opgeladen. Maar we waren nog op tijd. Eerst genoten van het uitgebreide ontbijtbuffet, een ei loos ontbijt dit keer. 

Om 7:45 werden we opgepikt met een busje. Het busje ging nog langs een ander hotel en uiteindelijk waren we met zijn 10-en, waarvan er 6 uit onze groep. De eerste stop was een werkplaats voor gehandicapten. Deze mensen zijn door de oorlog gehandicapt geraakt en maken hier nu schilderijen met eierschalen en schelpen. 

Het is natuurlijk de bedoeling om dit project te steunen en wat te kopen. En ja dat hebben we gedaan. Uiteindelijk 3 keer de prijs betaald (bleek later) maar het is voor een goed doel denken we dan maar. Daarna weer in de bus voor de volgende stop. 

We stopten nu bij een schietbaan. Hier kon je een aantal kogels kopen en met verschillende geweren schieten. Wij hebben dit aan ons voorbij laten gaan. Een aantal andere gingen wel schieten, dus effe wachten in de klere herrie. Na de schietbaan gingen we eindelijk naar de tunnels.

De tunnels zijn gegraven voor kleine Vietnamezen, iedereen van boven de 1.50 heeft een probleem of moet goed kunnen bukken. Overal in het gebied zie je ontluchtings gaten, hierdoor werd er zuurstof toegevoerd naar de tunnel. Gedurende de oorlog waren deze goed gecamoufleerd.

Vervolgens mochten we een paar meter door een tunnel lopen. Ik zat ongeveer met mijn schouders tegen de zijkant klem.

De toegang tot de tunnel was ook niet erg breed uitgemeten. Even erin zakken foto maken en eruit gaat nog, verder de tunnel in dat moet je niet proberen. Tijdens de wandeling langs de tunnels mochten we af en toe een stuk er doorheen. Deze tunnels waren alleen gebouwd voor de toeristen en dus iets groter uitgevoerd. 

Het was leuk om gezien te hebben, maar in 38 graden is het best warm in de tunnels en claustrofobisch. Na de tunnels gingen we weer terug naar het hotel. Iets voor drie uur waren we daar terug. 

Pat voelde zich niet lekker dus die is naar bed gegaan. Ik ben samen met Gertjan en Judith gaan eten bij de KFC. Zij gingen daarna naar de Harley dealer en ik ben een wandeling door de parken gaan maken. Je verbaast je erover hoeveel groen er nog is in deze stad. 

Gelukkig heb je in de parken schaduw van de bomen anders is het bijna niet te doen. Zo af en toe heb ik op een bankje wat water gedronken. Aan het eind van mijn rondje was ik drijfnat, het water was er gelijk weer uitgekomen. In de parken zie je veel oudere mensen sporten, ook midden op de dag. In de ochtend zijn ze met groepen allerlei oefeningen aan het doen, nu meer individueel.

Ik ben tot het onafhankelijkheids paleis gelopen, hier mag je alleen niet dichtbij komen maar wel net achter het hek een foto maken. 

Vanaf daar ben ik weer op de terugweg gegaan. Nog een klein parkje meegepakt met daarin een gigantische boom inclusief wortels.

Daarna teruggelopen naar het hotel. Om goed half vijf was ik daar terug. Het was inmiddels spitsuur dus de straat oversteken was met gevaar voor eigen leven. Gelijk maar onder de douche gesprongen om wat af te koelen. Nog even bij Pat gezeten totdat we om zes uur wat gingen drinken. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij het restaurant waar we de eerste avond hebben gegeten. Het is heerlijk eten daar. 

Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel, morgen vliegen we door naar Hanoi.